Βίοι παράλληλοι

Τι είναι ο πολιτικός σήμερα; Ένας άνθρωπος που θυσιάζεται για το καλό του τόπου του, του κράτους ή του Δήμου.Είναι ένας άνθρωπος που αφήνει ή δεν αφήνει τη δουλειά του να "θυσιαστεί" για το καλό του τόπου.
Τους ζήσαμε παλιότερα. Ανθρώπους που ήθελαν να προσφέρουν και πολλοί πούλαγαν μέρος της περιουσίας τους να αντιμετωπίσουν τα έξοδα του εκλογικού αγώνα. Αντάλλαγμα ήταν η αναγνώριση από τον κόσμο, η ικανοποίηση του ΕΓΩ τους.

Μετά ήρθε η Χούντα. Τότε δε χρειαζόταν να ξοδέψεις χρήματα για κοινωνική ανέλιξη, για πολιτικές θέσεις. Αρκούσε να δηλώσεις υποταγή στο καθεστώς και να το φωνάζεις.

Μετά ήρθε η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου και της αντίστασης στη Χούντα. Άνθρωποι που τους έκαναν γνωστούς τα ΜΜΕ πήραν στα χέρια τους την εξουσία του τόπου. Οι πιο πολλοί δεν τελείωσαν τις σπουδές τους ή δεν πρόλαβαν να ασκήσουν επάγγελμα, κρίθηκε από τις περιστάσεις ότι μπορούσαν να ασκήσουν εξουσία. Μαζί με αυτούς ήρθαν και οι συνδικαλιστές. Μια φάρα μικροπολίτικάντιδων που αρχικά στήριξαν την εξουσία και μετά εξαργύρωσαν την στήριξη αυτή με βουλευτικές ή δημοτικές θέσεις. Αυτοί ήξεραν να μανιπουλάρουν το πλήθος. Είχαν γίνει και γνωστοί στα κόμματα, ήταν του "κλίματος".

Βέβαια υπήρξαν και οι εξαιρέσεις, όπως πάντοτε. Αυτοί μπήκαν στο πολιτικό αλισβερίσι, είδαν και απήλθαν, σεβόμενοι τον εαυτό τους. Μερικοί έμειναν, κρατώντας τις αρχές τους, γραφικοί μέσα στο πλήθος, ελπίζοντας για ένα αύριο που φαίνεται μακρινό.

Όταν ήρθαν στα πράγματα οι της μεταπολίτευσης (άραγε ποια η σημασία του όρου)είπαν ότι οι εκλογικοί αγώνες είχαν έξοδα, οι αγωνιστές της δημοκρατίας ήταν φτωχοί. Πως να αντεπεξέλθουν στον αγώνα. Ή έπρεπε να βρεθούν σπόνσορες να καλύψουν τα έξοδα ή ο δημόσιος κορβανάς να τσοντάρει στον αγώνα. Έτσι οι δημοκρατικοί, αποφάσισαν δημοκρατικά να επιχορηγεί το κράτος τα κόμματα, για να μην τα "παίρνουν" από το κεφάλαιο. Να επιχορηγεί ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών για να χτίζει το προφίλ τους. Να δίνει βουλευτικές αποζημιώσεις μεγάλες, και όχι μισθούς, για να φορολογούνται με ευνοϊκούς όρους. Να δίνει πρόσθετες παροχές σε προσωπικό και συμβούλους. Να καλύπτει έξοδα επικοινωνίας. Ατέλειες σε ταχυδρομεία κλπ.

Έτσι κάθε βουλευτής, κάθε δημοτικός άρχοντας στήνει το "μαγαζί" του. Φτιάχνει το πελατολόγιό του. Ετοιμάζεται για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Αν είναι στην αντιπολίτευση ζητάει οικονομική βοήθεια από φίλους ή από το κόμμα. Με προσδοκία όσων συνεισφέρουν για μελλοντικά ανταλλάγματα.

Αν είναι στην κυβέρνηση είτε ως υπουργός ή υφυπουργός, είτε ως στέλεχος του κράτους διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα για "πάρτι" του. Αυτοί έφτασαν την Ελλάδα στο σημείο που είναι. Και ο καθένας από εμάς έχει το αντίστοιχο μερίδιο ευθύνης, είτε γιατί τους ανέχεται, είτε γιατί συμμετέχει στο "πάρτι" με το κατά δύναμιν.

Τελευταία στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορα για τον ΕΟΤ. Για τη διαχείριση του από τον υπουργό Τουρισμού της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Μαρκόπουλο. Για ενισχύσεις σε συλλόγους "σφραγίδες" της εκλογικής του περιφέρειας. Καλό είναι να ενισχύει κανείς συλλόγους για τη δράση τους αλλά είναι απαράδεκτο την ίδια περίοδο να χρωστάει ο ΕΟΤ σε όλο τον κόσμο χρήματα για τη διαφημιστική του καμπάνια. Το κόμμα του τον τίμησε για αυτό. Ο νέος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας τον έχρισε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος.

Το ίδιο έγινε και με το δήμαρχο μας. Έχρισε αντιδήμαρχο, εκείνο το σύμβουλο που το Δημοτικό Συμβούλιο ζήτησε να γίνει εξέταση αν έχει ποινικές ευθύνες.!!

Δημοσιεύονται μερικοί πίνακες από ενισχύσεις σε συλλόγους της Εύβοιας, εκλογικής περιφέρειας του κ. Μαρκόπουλου, όπως αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο (εδώ).

















Αυτά και για τους δικούς μας προσεχώς.