Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Φωτιάδης: Τι δεν έλεγα – τι δεν έκανα

Στην «περίφημη» συνέντευξή του στο acharnet.gr (εκεί βρίσκω πληροφορίες γιατί δεν έχω άλλα έγγραφα στοιχεία) είπε αρκετά, για τις δημοτικές επιχειρήσεις, για τους υπεράριθμους υπαλλήλους σ’ αυτές, για τα όμβρια ύδατα, το συγκοινωνιακό, τον αθλητισμό και τα ναρκωτικά. Δεν ανέφερε λέξη για τον πολιτισμό. Αυτόν είχε υπόψη του να τον αναθέσει στον αδερφό Παύλο και το Θεόφιλο.

Πριν τις εκλογές σύμβουλος της παράταξης Στριφτού με θέση σε Δημοτική Επιχείρηση και ψηφοθηρική βάση τον Κόκκινο Μύλο, νοίκιασε χώρο απέναντι από τον Θολωτό Τάφο στον Κόκκινο Μύλο. Έβαλε ταμπέλα «Δημοτική Βιβλιοθήκη», έβαλε μερικά ράφια και μερικά βιβλία. Προεκλογικά έκανε και εγκαίνια της «βιβλιοθήκης», που στην πραγματικότητα ήταν βιβλιοαποθήκη. Οι εκλογές έγιναν. Η παράταξη του έχασε την εξουσία και η βιβλιοθήκη τον προορισμό της. Το κτίριο ενοικιάζεται.








Εδώ και δυό χρόνια ο Δήμος Αχαρνών, ο Δήμος των 100.000 περίπου δημοτών έχει βιβλιοθήκη; Κανένας δε γνωρίζει.

Ο δήμαρχος κ. Π. Φωτιάδης προώθησε πολιτιστικές και μορφωτικές ανταλλαγές με το Τσιμκέντ του Καζαχστάν. Για αυτό και την παράταξή του πολιτισμός είναι η συναυλία του Χατζηγιάννη, θεατρικές παραστάσεις από περιφερόμενους θιάσους κ. α. Τα βιβλία, οι βιβλιοθήκες είναι δεύτερης κατηγορίας εργαλεία για την πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου. Άλλωστε μπορεί να πιστεύουν ότι προστατεύουν τα βιβλία από τη φθορά. Φυλάσσονται καλύτερα σε κούτες από τα ράφια των βιβλιοθηκών.
Μετά λέμε ότι οι νέοι είναι αμόρφωτοι, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης η δαπάνη για ένα βιβλίο για πολλούς είναι δεύτερη προτεραιότητα. Προηγείται η δαπάνη για το φαγητό, άντε και για το κινητό τηλέφωνο. Δεν υπάρχει βιβλιοθήκη για ανάγνωση και δανεισμο βιβλίων.
Όταν λέμε στους νέους αγράμματους, αυτοί θα μπορούσαν να μας απαντήσουν :«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι. μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι». (Μπ. Μπρεχτ).
Δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε όμως. Ίσως λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές δούμε πάλι σε κάποιο κτίριο μια ταμπέλα: “Δημοτική Βιβλιοθήκη”. Με ράφια με μερικά σκονισμένα βιβλία. Και το χώρο άδειο. Όπως και το μυαλό τους για το βιβλίο, για τον πολιτισμό.

1 σχόλιο:

καλλιόπη είπε...

Όντως είναι πολύ κρίμα να μην έχουμε δική μας βιβλιοθήκη....
Αυτοί δε νοιάζονται γιατι δεν το καταλαβαίνουν. Εγώ μένω στο δήμο Αχαρνών και αναγκάζομαι να κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας για να βρω βιβλιοθήκες.