Εκλογές άλλοτε και τώρα

48 χρόνια πριν πρωταγωνιστές στις εκλογές ήταν οι γνωστές οικογένειες Καραμανλή – Παπανδρέου. Ο θείος και ο παππούς των σημερινών πρωταγωνιστών.
Σήμερα παρέμβαση στις εκλογές κάνουν με αφανή βία τα ΜΜΕ. Τότε υπήρχε ο χωροφύλαξ.

Τότε οι βιασμοί ανηλίκων ήταν σπάνιοι. Σήμερα παίρνουν απαρατήρητοι, ίσως με αναφορά στα πρωϊνάδικα.

Το 1961 έγινε μια αποπλάνηση μαθήτριας δημοτικού από του Ζωγράφου, που την οδήγησε τριαντάρης νεαρός με αυτοκίνητο στο Λιόπεσι (Παιανία το λένε σήμερα), όπου τη βίασε.

Με αφορμή το γεγονός αυτό και την προεκλογική περίοδο για τις εκλογές του 1961, τις γνωστές εκλογές βίας και νοθείας, ο μεγάλος Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου) έκανε την παρακάτω γελοιογραφία. Απολαύστε την οι παλιότεροι.

Τό 'πε το 'πε ο παπαγάλος

Ένας παπαγάλος είπε ότι τα χαρτιά που διαβιβάστηκαν αρμοδίως για την τακτοποίηση των εργαζομένων της ΔΕΤΕΔΑ, που χαρακτηρίστηκαν ως πλεονάζον προσωπικό σε προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο επιστρέφονται; Λέτε;

Και λίγη ιστορία…

Κατά μια παράδοση ο Βύζας ήταν γιος του βασιλιά Νίσου και γενάρχης των Μεγαραίων. Ο Βύζας, που ήταν επικεφαλής μιας αποικιακής επιχείρησης που είχε οργανώσει η πόλη των Μεγάρων, οδήγησε τους Μεγαρείς αποίκους στην περιοχή του Βοσπόρου. Εκεί οι Μεγαρείς ίδρυσαν μια νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα του ιδρυτή της, το Βυζάντιο. Η ίδρυση του Βυζαντίου εντάσσεται σε μια γενικότερη κίνηση των παράκτιων ελληνικών πόλεων. Η κίνηση αυτή, γνωστή ως δεύτερος ελληνικός αποικισμός εκδηλώθηκε από τον 8ο έως τον 6ο αιώνα π. Χ.
Το Βυζάντιο ήταν χώρος που πέρασαν διάφοροι κατακτητές λόγω των συμμαχιών, άλλοτε με τους Αθηναίους, άλλοτε με τους Σπαρτιάτες, έπειτα με το Φίλιππο Β΄, το Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του.

Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος υπήρξε Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 274 μ.Χ. έως τον θάνατό του το 337 μ.Χ.. Υπήρξε Αυτοκράτορας της Δύσης από το 274 μ.Χ. έως το 324 μ.Χ. και μονοκράτορας από το 324 μ.Χ. ως το 337 μ.Χ. Υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ. με το οποίο θεσπιζόταν η αρχή ανεξιθρησκίας και νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως "επιτρεπομένη θρησκεία", οι οπαδοί της οποίας όφειλαν να προσεύχονται στον δικό τους Θεό για την ευτυχία του κράτους. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που είδε ευνοϊκά την εξάπλωση του χριστιανισμού και που φρόντισε για την αύξηση της δύναμής του. Ο Κωνσταντίνος κατάλαβε ότι η ανανέωση που χρειαζόταν η αυτοκρατορία και η νέα θρησκεία, που εξαπλωνόταν ταχύτατα είχαν ανάγκη από μία νέα πρωτεύουσα και το 330 μ.Χ. μετέφερε την έδρα της αυτοκρατορίας στην πόλη που εκείνος έκτισε, τη Νέα Ρώμη. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου, οι περισσότεροι αυτοκράτορες ήταν χριστιανοί, ή τουλάχιστον ήταν ευνοϊκοί απέναντι στο χριστιανισμό εκτός από τον Ιουλιανό (361-363) που προσπάθησε να σταματήσει την εξάπλωση του χριστιανισμού και να αναβιώσει την αρχαία ελληνική θρησκεία, προσπάθεια που εγκαταλείφθηκε μετά το θάνατό του σε εκστρατεία κατά των Περσών. Τελικά, ο Θεοδόσιος Α΄ αναγνώρισε το χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία του κράτους.

Το 395 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος πέθανε και όρισε στη διαθήκη του τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε δύο τμήματα, ανατολικό και δυτικό. Το δυτικό κομμάτι της θα διοικούνταν από τον μεγαλύτερο γιο του, τον Ονώριο, ενώ το ανατολικό κομμάτι της, δηλαδή οι περιοχές από την Ιλλυρία και το Δούναβη ως την Αρμενία, τη Συρία και την Αίγυπτο) από τον μικρότερο γιο του, Αρκάδιο.

Το όνομα Ρωμανία απαντάται για πρώτη φορά το 330. Κατ' αρχήν μέχρι τον 5ο αιώνα το όνομα δήλωνε άλλοτε τις δυτικές επαρχίες του ρωμαϊκού κράτους, άλλοτε τις ανατολικές. Από της κατάλυσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476, το όνομα άρχισε να σημαίνει αποκλειστικά την Ανατολική Αυτοκρατορία.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, η εθνολογική σύνθεση του Βυζαντίου δεν συνδέθηκε αποκλειστικά με ένα μόνο έθνος, γιατί στα σύνορα του υπήρχαν ή προσαρτήθηκαν κατά καιρούς πολλοί διαφορετικοί λαοί, όμως, κορμός της σύνθεσης αυτής ήταν ο ελληνορωμαϊκός κόσμος, και οι διάφορες εθνότητες απόκτησαν τα κοινά χαρακτηριστικά της χριστιανικής πίστης και προοδευτικά της ελληνικής γλώσσας, παράγοντες που λειτούργησαν ως ενοποιητικοί. Ειδικά η ελληνική γλώσσα, η οποία ήδη από τον 4ο αιώνα είχε αρχίσει να εκτοπίζει τη λατινική, επικράτησε επί Ηρακλείου ως η κατ' εξοχήν επίσημη γλώσσα του Βυζαντίου. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοηθεί ο προοδευτικός εξελληνισμός, όχι μόνο των δομών της αυτοκρατορίας, αλλά και των προσαρτημένων στα όρια της λαών. Στην τεράστια επικράτεια της, η οποία απλωνόταν σε τρεις ηπείρους, συμβίωναν Έλληνες και εξελληνισμένοι λαοί, Ρωμαίοι, Αρμένιοι, Σύριοι, Αιγύπτιοι και Ιουδαίοι, υπολείμματα παλαιών μικρασιατικών λαών (Ίσαυροι, Φρύγες, Καππαδόκες), Ιλλυριοί και Θράκες στη Χερσόνησο του Αίμου, καθώς επίσης υπολείμματα νεώτερων εποικισμών Γαλατών και Γότθων.

Ο Βυζαντινός πολίτης ήταν Ρωμαίος πολίτης και Χριστιανός με ελληνική παιδεία. Γνωρίζουμε ότι το τρίπτυχο ρωμαϊκή "αυτοκρατορική παράδοση, χριστιανική Ορθοδοξία, ελληνικός πολιτισμός" σημάδεψε το Βυζάντιο σε όλη την ιστορική του πορεία.

Η περίοδος από τον 7ο αιώνα μέχρι τον 9ο υπήρξε εν γένει μια κρίσιμη φάση στην ιστορία της πόλης, κατά την οποία πολιορκήθηκε από Πέρσες και Αβάρους (626), Άραβες (674-78 και 717-18), Βουλγάρους (813, 913), Ρώσους (860, 941, 1043) και Πετσενέγκους (1090-91), αντιμετωπίζοντας επίσης επιδημίες και εσωτερικές συγκρούσεις. Η επιδημία πανώλης το 542 στην πόλη λέγεται ότι προκάλεσε το θάνατο των 3/5 του πληθυσμού και σηματοδότησε μια περίοδο παρακμής της Κωνσταντινούπολης.

Την περίοδο 1204-1261 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έγινε Λατινική Αυτοκρατορία, αφού οι σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Πόλη. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος στέφθηκε Αυτοκράτορας το 1259 στο Νυμφαίο και αφού νίκησε μια σειρά από περιφερειακά πριγκιπάτα με μια μικρή ομάδα στρατιωτών υπό το στρατηγό Αλέξιο Στρατηγόπουλο, διείσδυσε στην Κωνσταντινούπολη και την κατέλαβε το 1261. Ο Αυτοκράτορας στέφθηκε εκ νέου στην Αγία Σοφία, αγνοώντας τον ήδη συναυτοκράτορά του νεαρό Ιωάννη Δ’ Λάσκαρη, τον οποίο αργότερα τύφλωσε προκειμένου να εξουδετερώσει.

Οι συγκρούσεις με τους δυτικούς ηγεμόνες και τους Πάπες, δημιούργησαν νέα δεδομένα στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης. Ο χριστιανισμός δεν επαρκούσε πλέον για ν' απαλλάξει το Βυζάντιο από τους εχθρούς του, μια και η χριστιανική Δύση συγκαταλεγόταν ανάμεσα σ' αυτούς. Σε μια εποχή που ο αντίπαλος ήταν επίσης χριστιανός, έπρεπε να βρεθεί ένας νέος άξονας για τον Βυζαντινό εθνικισμό. Έτσι, το αίσθημα υπεροχής των Βυζαντινών έναντι των Δυτικών, που οφειλόταν στην πολιτική τους θεωρία και στις πολιτιστικές αξίες της ελληνικής αρχαιότητας που εξασφάλιζαν την πολιτιστική υπεροχή του Βυζαντίου, έκανε αισθητή την παρουσία του.

Από το 13ο αιώνα και μετέπειτα, οι όροι Έλλην, Ελληνισμός, ελληνικός, κ.λπ. απέβαλλαν σε κάποιο βαθμό την παλιά τους συνωνυμική ταύτιση με την έννοια της ειδωλολατρίας και επανήλθαν σε χρήση από τον Βυζαντινό πολίτη χωρίς ενδοιασμούς, και χωρίς να χαρακτηρίζουν πλέον μόνο τον "εθνικό", δηλαδή τον μη Χριστιανό. Ο όρος Ρωμαίος, ο οποίος στο Βυζάντιο αποτέλεσε τίτλο τιμής από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας του, αντικαταστάθηκε σε ευρεία κλίμακα από τον όρο Έλλην. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε μια περίοδο συρρίκνωσης του Βυζαντινού Κράτους, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Γ' Βατάτζης (1222-1254) δέχεται την ελληνική εθνική καταγωγή του. Απαντώντας στον πάπα Γρηγόριο Θ', ο οποίος απευθύνεται σ' αυτόν ονομάζοντας τον Γραικό, ο βυζαντινός αυτοκράτορας βεβαιώνει ότι "ο Μέγας Κωνσταντίνος παραχώρησε τη βασιλεία των Ρωμαίων στο γένος των Ελλήνων".
[ο όρος Γραικός κατ’ άλλους προέρχεται από το όνομα κατοίκων της περιοχής της Φθιώτιδας, όπου κατά την παράδοση ο Δευκαλίων πέταγε πέτρες πίσω του και γινόντουσαν άνθρωποι που τους ονόμαζαν Γραικούς, κατ άλλους κάτοικοι της πόλης Γραίας της Βοιωτίας μετοίκησαν στην Ιταλία και από εκεί το όνομα αναφερόταν για όλους τους κατοίκους της Ελλάδος]

Η ιστορία του 12ου και 13ου αιώνα του «Χριστιανικού» Βυζαντίου είναι ότι το χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δηλητηριάσεις, τυφλώσεις και θάνατοι αυτοκρατόρων ή μελών των οικογενειών τους ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ο Μανουήλ Κομνηνός μαζί με τον αδελφό του συνελήφθησαν και τυφλώθηκαν το 1185 στην Κωνσταντινούπολη στην διάρκεια των αιματηρών ταραχών που οδήγησαν στην ανατροπή και τον τραγικό θάνατο του πατέρα τους Ανδρόνικου Α΄ Κομνηνού. Η χήρα του Μανουήλ Κομνηνού Ρουσουντάν πήρε τα δύο ανήλικα αγόρια της Αλέξιο και Δαβίδ και διέφυγε στην Ιβηρία (Γεωργία) όπου βασίλευε η αδελφή της Θάμαρ.
Τον Απρίλιο 1204 ο στρατός της Ιβηρίας (Γεωργίας) εκμεταλλευόμενος το κενό εξουσίας στο Βυζάντιο, εισέβαλε στην Τραπεζούντα, ανέτρεψε τον τοπικό Βυζαντινό ηγεμόνα Νικηφόρο Παλαιολόγο και εγκατέστησε τον Αλέξιο Κομνηνό με τον τίτλο "Πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων". Έτσι δημιουργήθηκε η "Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας". Oι Πόντιοι Aυτοκράτορες, μετά την επίσημη αναγνώριση του κράτους τους από τον Παλαιολόγο, θα ονομάζονται «εν Xριστώ πιστοί βασιλείς και αυτοκράτορες πάσης Aνατολής, Iβήρων και Περατείας» σε αντίθεση με τους αυτοκράτορες της Kωνσταντινούπολης, που διατήρησαν τον παραδοσιακό τίτλο: «βασιλείς και αυτοκράτορες των Pωμαίων». Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας κράτησε 257 χρόνια. Με πολέμους απέναντι σε Σελτζούκους Τούρκους, Ενετούς και Γενουάτες, άλλες φορές πληρώνοντας φόρους ως υποτελείς, άλλες φορές με γάμους και συνοικέσια.

Στις 28 Μαΐου 1453, ο Μωάμεθ αποφάσισε τη γενική και τελική επίθεση εναντίον της πόλης. Ο Κωνσταντίνος, μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενθάρρυνε τη φρουρά που θα έδινε τον αγώνα για την απόκρουση της μεγάλης επίθεσης. Πράγματι, η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών της φρουράς ήταν δύσκολη. Ο τραυματισμός του Γενουάτη Ιουστινιάνη υπήρξε σοβαρό πλήγμα. Τέλος και ενώ ο Κωνσταντίνος
αγωνιζόταν με στο πλευρό των στρατιωτών του ως απλός στρατιώτης, οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη από την αφύλακτη Κερκόπορτα το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453.
Οι άρχοντες και οι πλούσιοι έφυγαν πριν την άλωσή της. Μόνοι αξιόμαχοι υπερασπιστές οι Γενουάτες μισθοφόροι. Στην απέναντι μεριά, λίγο πιο πέρα στον ασιατικό Πόντο τα όνειρα των Κομνηνών έπαιρναν εκδίκηση με την πτώση της Πόλης. Δεν έκαναν καμία κίνηση να βοηθήσουν.

Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΠΕΡΑΣΕ, ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ…

Η πτώση της Πόλης έκλεισε ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Οι εξόριστοι στη Δύση μετέφεραν τα πολιτιστικά στοιχεία του Ελληνικού Πολιτισμού, έβαλαν τη βάση της Αναγέννησης. Η πτώση της Πόλης ήταν το τελευταίο γεγονός μιας αυτοκρατορίας που βρισκόταν σε παρακμή. Με εσωτερικές έριδες για την κατάκτηση της εξουσίας. Με εσωτερικές θρησκευτικές διαμάχες, και διαμάχες με τα κέντρα της παπικής εξουσίας. Η Ρωμανία τελείωσε. Για πάντα.

Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΕΠΕΡΑΣΕ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ…

Χρήσιμα τηλέφωνα - Ανύπαρκτες Επιχειρήσεις

Είναι χρήσιμο να υπάρχουν τηλέφωνα δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών. Αρκεί να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο κατάλογος "Χρήσιμα Τηλέφωνα" της εφημερίδας "Αχαρναϊκά Νέα" θέλει μερικές διορθώσεις:
Δεν υπάρχει η Δημοτική Επιχείρηση Τεχνικών Έργων Δήμου Αχαρνών (ΔΕΤΕΔΑ)
Η Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης (ΔΕΑΔΑ) έχει μετατραπεί σε Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Αχαρνών (ΚΕΔΑ)
Ο Οργανισμός Αθλητικής Ανάπτυξης (ΟΑΑΔΑ) έχει μετονομαστεί σε Αθλητικό Οργανισμό Δήμου Αχαρνών (ΑΟΔΑ)
Δεν υπάρχει Δημοτικό Κέντρο Πληροφορικής, αλλά Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης Δήμου Αχαρνών (ΚΕΚΔΑ)

Είναι φανερό ότι ο κατάλογος των τηλεφώνων για τις παραπάνω επιχειρήσεις χρησιμοποίησε ως βάση τον ιστότοπο του Δήμου. Εκεί βέβαια η ενημέρωση έχει μείνει στο 2004. Καθυστέρηση παντού!!

Η γειτονιά των αγγέλων

Δεν υπάρχει διάθεση να γίνονται υποδείξεις στον τοπικό τύπο. Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που «βγάζουν μάτι».

Στην εφημερίδα «η Αδέσμευτη των Αχαρνών» υπάρχει άρθρο για τη γειτονιά των αγγέλων, το νεκροταφείο. Εκεί σημειώνεται και η σταθερή αξία του Σπ. Σαββίδη. Στο άρθρο αναφέρεται μεταξύ άλλων : «… Ίσως σε άλλη περίπτωση, σε άλλη υπηρεσία, να δίναμε μια φορά τα εύσημα, για την καθαριότητα, για την εξυπηρέτηση, αλλά και για τον σεβασμό των υπαλλήλων.

Στην προκειμένη περίπτωση δίνουμε δέκα και μάλιστα με τόνο.

Άσχετα με το προβλήματα που προκύπτουν από τη διάνοιξη του χώρου, άσχετα και τα παράπονα που και εμείς έχουμε καταγράψει – και ίσως και καταγράψουμε ξανά – για το επίμαχο θέμα, θα ήταν όμως αν δεν δίναμε τα συγχαρητήριά μας στον πρόεδρο της ΔΕΝΔΑ κ. Σπύρο Σαββίδη, για όλη την προσπάθεια που καταβάλει, ούτως ώστε να λειτουργεί η Δημοτική Επιχείρηση, αν όχι άψογα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
_____________________________________(Από το φωτογραφικό ρεπορτάζ της εφημερίδας της 29/5/2009)
Φαίνεται ότι η αξιολόγηση της παράνομης επέκτασης του νεκροταφείου είναι χαμηλού επιπέδου πρόβλημα για τον συντάκτη του άρθρου. Φαίνεται ο συντάκτης του άρθρου δεν περπάτησε μέσα στο νεκροταφείο, αλλά έμεινε στην είσοδο. Στις πρασινάδες. Στο νεκροταφείο όμως υπάρχουν και τάφοι. Υπάρχουν;
Και εμείς (πληθυντικός ευγενείας) δίνουμε στον κ. Σαββίδη δέκα με τόνο. Αλλά στην κλίμακα του 1000. Οι παρακάτω εικόνες αφιερώνονται στο συντάκτη του άρθρου για το φωτοάλμπουμ.

Ίσως να τα έβλεπα και εγώ έτσι τα πράγματα, αν είχα την ολοσέλιδη διαφήμιση του κ. Σπ. Σαββίδη στο blog.

Όταν ο άνθρωπος θέλει όλα γίνονται

Η «Αρωγή» είναι ένα φιλανθρωπικό, μη κερδοσκοπικό σωματείο, που ιδρύθηκε το 1995, με στόχο να βοηθά αναξιοπαθούντα άτομα, ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο διαβίωσής τους (περισσότερα εδώ). Η «Αρωγή» είναι ένα από τα λίγα σωματεία στην Ελλάδα, που μέσω του εθελοντισμού και της ανθρώπινης επαφής βοηθά τον συνάνθρωπο.

Η «Αρωγή» στα πλαίσια του πολύπλευρου φιλανθρωπικού της έργου, αποφάσισε πριν από μερικά χρόνια να προχωρήσει ακόμα ένα βήμα, δημιουργώντας ένα Κέντρο Διημέρευσης για παιδιά με ειδικές ανάγκες σε περιοχή της Αττικής.

Το όραμα αυτό του Σωματείου πραγματοποιήθηκε όταν ο Δήμος Αχαρνών αναγνώρισε την ανάγκη για ένα τέτοιο έργο στην περιοχή του και παραχώρησε στο Σωματείο ένα οικόπεδο 3 στρεμμάτων στις Αχαρνές. Η εκστρατεία του Σωματείου «Σταθμός Αχαρνών – Σταθμός Ζωής» ξεκίνησε το 2000 με στόχο την αναζήτηση χορηγών και χρηματικών δωρεών για την υλοποίηση του έργου, το κόστος του οποίου ανήλθε στα 550.000,00 ευρώ. Το Κέντρο ολοκληρώθηκε και λειτουργεί ήδη σε ένα κτίριο 900 τ.μ. με εσωτερική πισίνα, χώρους άθλησης κ.λ.π. Η παράδοση του έργου στο Δήμο Αχαρνών και τα εγκαίνια έγιναν τον Νοέμβριο του 2003 χωροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου. Το Κέντρο είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου του Δήμου Αχαρνών και διοικείται από εννεαμελές Δ.Σ. στο οποίο συμμετέχει η Πρόεδρος και δύο μέλη του Δ.Σ. Αρωγής. Πρόεδρός του είναι ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ιωάννης Γρηγοριάδης. Στο Δ.Σ. του νομικού προσώπου συμμετέχει και η πρόεδρος και ψυχή της «Αρωγής» κα. Έλλιοττ.

Για το 2009 ο Δήμος Αχαρνών έχει εγγράψει στον προϋπολογισμό του επιχορήγηση με το ποσό 100.000 € για το Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία Κέντρο Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.

Δυστυχώς έχασα μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσω την ενημερωτική παρουσίαση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου των σκοπών, της δράσης και των ανθρώπων που βοηθούν, είτε ως εργαζόμενοι, είτε ως εθελοντές το έργο του Κέντρου. Μπορεί να λέμε διάφορα για το Δήμαρχο και τα προβλήματα του Δήμου, πρέπει όμως μαζί με την κ. Έλλιοττ να εκφράσουμε και εμείς τις ευχαριστίες μας και στον κ. Δήμαρχο και στον κ. Γρηγοριάδη για την υποστήριξη που παρέχουν στο έργο του Κέντρου.

Στα σχέδια του Κέντρου είναι να δημιουργηθεί ξενώνας για ΑΜΕΑ που, είτε είναι ορφανά, είτε έχουν προβλήματα συμβίωσης με τους δικούς τους. Εδώ πρέπει όλοι να βοηθήσουν. Μετά το τέλος της παρουσίασης ο αντιδήμαρχος κ. Κολετζάκης πρότεινε να καταθέσουν οι δημοτικοί σύμβουλοι στο Κέντρο την αποζημίωση που λαμβάνουν για τη συμμετοχή τους στο Δημοτικό Συμβούλιο για διάστημα τριών μηνών. Εκεί φάνηκε να ξινίστηκαν, όπως είπαν μερικοί παρευρισκόμενοι, οι παρόντες δημοτικοί σύμβουλοι. Φαίνεται ότι έχει αγκάθια η τσέπη τους.

Και μια και μιλάμε για προϋπολογισμό του 2009, για δαπάνες δεξιώσεων κα εθνικών ή τοπικών εορτών προϋπολογίσθηκε δαπάνη 1.500.000 € !!! Μήπως θα πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για τα πανηγύρια και να μεταφερθεί ένα ποσό για την δημιουργία του ξενώνα; Αλλιώς οι διοικούντες θα είναι για τα πανηγύρια.

Για την ενίσχυση του έργου για τον ξενώνα υπάρχει λογαριασμός για καταθέσεις ότι περισσεύει σε κάθε δημότη, σε κάθε πολίτη. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει. Ίσως κάποια στιγμή κάποιοι από εμάς να προστρέξουμε στην «Αρωγή». Οι πολιτικοί ίσως βοηθήσουν την προσπάθεια. Με τα δικά μας λεφτά φυσικά.

Τα παπαγαλάκια και τα κοράκια

(Φωτογραφίες από το press-gr.blogspot.com)

«Αχαρνές Ευρωπαϊκή Πορεία» Μια νέα δημοτική παράταξη

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, που παίζεται σε ένα χώρο, με παίχτες, με κανόνες και διαιτητές, που επιβλέπουν στην εφαρμογή των κανόνων και ενίοτε επιβάλλουν και ποινές σε αυτούς που παραβαίνουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Ο πολίτης είναι υποχρεωμένος στο χώρο που ζει να συμμορφώνεται με τους κανόνες, που κάποιοι έχουν θεσπίσει. Αν διαφωνεί κινείται μέσα από κανόνες που έχουν θεσπιστεί να αλλάξει πολλούς ή λίγους κανόνες. Αν θεωρεί ότι το σύστημα έχει θωρακιστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην επιτρέπει αλλαγές, τότε ένας τρόπος υπάρχει, η επανάσταση. Αναλαμβάνοντας ο καθένας το κόστος αυτής της πράξης.

Ο δημότης είναι και αυτός υποχρεωμένος στο χώρο που ζει να συμμορφώνεται με τους γενικότερους κανόνες που η πολιτεία καθορίζει για το Δήμο. Είναι επίσης υποχρεωμένος να ζει με τους κανόνες που καθορίζει το τοπικό κοινοβούλιο, που είναι το Δημοτικό Συμβούλιο. Τους κανόνες αυτούς τους καθορίζουν πρόσωπα που επιλέγονται από τους δημότες. Έτσι λοιπόν η ζωή μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους που εκλέγουμε για την Κυβέρνηση και τη Βουλή, για Δήμαρχο και Δημοτικό Συμβούλιο. Όπως στρώνουμε έτσι κοιμόμαστε.

Όταν κάποιοι σχηματίζουν μια ομάδα, ένα κόμμα ή μια δημοτική παράταξη, πρέπει να μας εκθέσουν τη γενικότερη φιλοσοφία τους για την κοινωνία, το σχεδιασμό σε βάθος χρόνου για τα προβλήματα που θα πρέπει να επιλυθούν, ώστε τελικά να οδηγήσουν στη βελτίωση της ζωής των δημοτών. Πέρα από τη διατύπωση αρχών και το μοντέλο διαχείρισης είναι και οι άνθρωποι που θα διαχειριστούν αυτό το μοντέλο, αυτές τις προθέσεις. Επομένως για να αξιολογήσει κανείς μια παράταξη πρέπει να αξιολογήσει φιλοσοφία, πρόγραμμα και πρόσωπα και του επικεφαλής της παράταξης και των μελών της. Να αξιολογήσουν τις γνώσεις τους, την κοινωνική τους συμπεριφορά, την ενασχόλησή τους με τα κοινά, τον ορθό τους λόγο.

Με αυτά τα κριτήρια έγινε ένας πρώτος σχολιασμός για την παράταξη του κ. Κασαββού ΑχαρΝΑΙ - Ενεργοί Πολίτες.

Για την Αχαρνές Ευρωπαϊκή Πορεία (ΑΕΠ) του κ. Χρήστου Παν. Ντούρου με την ανακοίνωσή της δεν έγινε κανένας σχολιασμός. Τώρα όμως που έκανε την εμφάνισή της σε δημόσια προεκλογική παρουσία, έστω και αν αυτό αρνείται ο επικεφαλής της, είναι ώρα νομίζω να γίνει ένας πρώτος σχολιασμός.
Επικεφαλής της παράταξης ΑΕΠ ο Χρήστος Παν. Ντούρος. Πολιτικά μέλος του ΠΑΣΟΚ μέχρι την κάθοδό του για πρώτη φορά με την παράταξη του Σ. Στριφτού στις εκλογές του 2002. Με επαγγελματική απασχόληση στην Εθνική Τράπεζα ως υποδιευθυντής και ασχολούμενος τις άλλες ώρες με το Λογιστικό του Γραφείο. Η κάθοδος του στις δημοτικές εκλογές στοίχισε τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ.
Την περίοδο 2002-2006 ήταν αντιδήμαρχος με αντικείμενο τις οικονομικές υποθέσεις του Δήμου. Για την περίοδο αυτή έχουν γίνει πολλές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο για τον τρόπο οικονομικής διαχείρισης. Στην εναρκτήρια παρουσίαση της παράταξής του ο κ. Ντούρος είχε πει: "... Φήμες για βίλες και εκατομμύρια ευρώ σε προσωπικούς μου λογαριασμούς και ίσως, μου διαφεύγουν μερικές... Γεγονός πρώτο? Όλα τα σχετικά έγγραφα, έχουν κατατεθεί και ελεγχθεί και από την σημερινή δημοτική αρχή, και από την ομάδα των ορκωτών λογιστών, και από το Υπουργείο Οικονομικών. Και βέβαια, έχω πολλές φορές αναφερθεί και δημόσια. Τα νούμερα, παραμένουν ίδια. Τίποτε δεν άλλαξε. Και φυσικά, όλα είναι σύμφωνα, χωρίς να οδηγούν στην παραμικρή υπόνοια ή απόδειξη... προσωπικού κέρδους". Δε μπορεί κανείς να πει τίποτα χωρίς να υπάρχει τελεσίδικη απόφαση από τη δικαιοσύνη, στην οποία έχουν παραπεμφθεί οι υποθέσεις για τη διαχείριση του ταμείου του Δήμου. Σίγουρα όμως διαδικαστικά δεν έγινε σωστά η διαχείριση. Και εκεί δε σηκώνω αντίρρηση!! Και αυτές τις διαδικασίες δεν έπρεπε να τις κάνει ο κ. Ντούρος λόγω επαγγελματικής γνώσης.
Είπε ακόμα στην ομιλία του : «Σαν επιμύθιο, θέλω να τονίσω εδώ ότι: αν καταφέρουμε, όλοι εμείς, να κερδίσουμε τον δημότη και – κατά προέκταση – τον Δήμο, πρωταρχικό μας μέλημα είναι η δημιουργία Διεύθυνσης Εσωτερικού ελέγχου...». Μήπως έρχεται αργά αυτή η πρόταση;

Ας έρθουμε όμως στις εκλογές του 2006. Εκεί ο κ. Ντούρος ήταν πάλι υποψήφιος με την ΕΚΑ, παράταξη με επικεφαλής τον κ. Στριφτό. Προφανώς συμφώνησε με το πρόγραμμα της παράταξης και με τα πρόσωπα που τη στελέχωσαν. Αν δεν είχαν γίνει λάθη τακτικής την δεύτερη Κυριακή η παράταξη αυτή θα διοικούσε σήμερα το Δήμο. Επειδή ο κ. Ντούρος ήταν πρώτος σε σταυρούς σύμβουλος , είναι φανερό ότι πάλι θα είχε την αντιδημαρχία για τα οικονομικά. Έστω και για λόγους γνώσης και συνέχειας.
Στις εκλογές του 2006 ο κ. Ι. Σκρέκης πήρε 919 ψήφους. Προσωπικούς. Η ΕΚΑ την πρώτη Κυριακή πήρε 16147 ψήφους και ο κ. Ντούρος πήρε 1510 ψήφους. Σε αυτούς άλλοι ψήφοι ήταν προσωπικοί και άλλοι λόγω της συμμετοχής στο ψηφοδέλτιο της ΕΚΑ.

Με επιστολή του που αναγνώστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της 3/4/2008, χωρίς να παρίσταται ο ίδιος στο Δημοτικό Συμβούλιο, έκανε γνωστή την αποχώρησή του από την παράταξη ΕΚΑ με την οποία είχε εκλεγεί και την ανεξαρτητοποίησή του. Σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων δεν προβλέπεται ανεξαρτητοποίηση δημοτικών συμβούλων. Με την ανεξαρτητοποίηση συμφωνούν οι δημότες που ψήφισαν τον κ. Ντούρο, με εντολή να υλοποιήσει το πρόγραμμα της παράταξης στην οποία συμμετείχε; Αν προέκυψαν μετά την εκλογή του καταστάσεις που ήταν έξω από το πρόγραμμα της παράταξης και τα δημοκρατικά ήθη, μήπως έπρεπε να ενημερώσει τους δημότες και να υποβάλλει την παραίτησή του; Τότε θα μπορούσαμε να τον πιστέψουμε και να συστρατευθούμε μαζί του.

Στις 26/9/2008 ο κ. Ντούρος ανακοινώσε την απόφασή του να δημιουργήσει νέα δημοτική παράταξη. Εκεί εξειδίκευσε τους λόγους της αποχώρησής του από την ΕΚΑ. Μεταξύ άλλων είπε: «Μια αλήθεια είναι ότι στην πολιτική, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς ποτέ να πεις δημόσια. Και πιστέψτε με, αυτό, το ξέρει ακόμα και ο τελευταίος πολιτικός στην γη. Μπορεί να υποκρίνεται ότι δεν το ξέρει, φωνάζοντας για το αντίθετο... Αλλά το ξέρει! Και αυτό κάνει και ο ίδιος! Βέβαια, ακόμα και έτσι, μπορεί κανείς να πάρει σαφή θέση αν διαφωνεί, και να το αλλάξει, χωρίς να καταφεύγει σε κραυγές ή προσπάθειες εντυπωσιασμού. Αυτό έκανα και εγώ με την αποχώρησή μου, προκειμένου να αντιστρέψω τον κανόνα: να μπορούμε εδώ, στις Αχαρνές, να λέμε και αυτά που δεν λέγονται... Ειλικρινά, το θεωρώ πολύ πιο ουσιαστικό. Μια δεύτερη αλήθεια – και αυτό αφορά την πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση – είναι ότι σε έναν δήμο που εμφανίζει συσσωρευμένα προβλήματα, όπως ο δήμος μας, πολλές φορές είναι αναγκασμένος κανείς να εφαρμόσει την λύση «του μικρότερου δυνατού κακού». Να επιλέξει το μικρότερο κακό, με άλλα λόγια, προκειμένου να αποφύγει το μεγαλύτερο. Και πάλι, βέβαια, θα κριθεί αρνητικά, αλλά οποιαδήποτε άλλη επιλογή, θα ανήκε στην σφαίρα της φαντασίας ή του θαύματος» . Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, ο κ. Ντούρος τα τέσσερα χρόνια που κρατούσε το πιο σημαντικό πόστο στο Δήμο, το ταμείο, υπήρχαν πράγματα που δεν μπορούσε να πει δημόσια και μας έλεγε άλλα; Τώρα ήρθε Θεία Φώτιση και αν πάρει την εξουσία θα μας λέει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι; Αυτές είναι πολιτικάντικες απόψεις τύπου Μαυρογυαλούρου.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του είπε, εξηγώντας τους λόγους αποχώρησής του από την ΕΚΑ: «Νομίζω ότι πλέον σάς είναι σαφές και απόλυτα κατανοητό: με την Ε.Κ.Α. – και με το σύστημα που επέλεξε να υπηρετεί – είχα αντίθετες απόψεις σε πολλά σημαντικά θέματα. Σήμερα, ειλικρινά, χαίρομαι, γιατί είναι η πρώτη φορά που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας όλα αυτά που για τον έναν ή τον άλλο λόγο – ήμουν αναγκασμένος να μην εκφράζω με τέτοια έκταση. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η αποχώρησή μου έγινε, γιατί – πολύ απλά – δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να εξακολουθεί να παραμένει μέσα σε ένα σύστημα που αποδείχτηκε ότι δεν λειτουργεί». Τελικά ποιο είναι το σύστημα που επέλεξε να υπηρετεί η ΕΚΑ και είχε αντίθετες απόψεις ο κ. Ντούρος; Γιατί δεν αναφέρει χαρακτηριστικά σημεία του συστήματος, που δεν του επέτρεπαν να αποχωρήσει όταν ήταν στην εξουσία και το κάνει όταν χάθηκε η εξουσία; Είχε και ο κ. Βουγιουκλάκης, πρώην σύμβουλος στην παράταξη του κ. Στριφτού, που προσχώρησε στην ΑΕΠ τις ίδιες αντιρρήσεις με τον κ. Ντούρο για το σύστημα που αποδείχτηκε ότι δε λειτουργεί; Θα αποχωρούσε και αυτός από την ΕΚΑ αν είχε πάρει την εξουσία;

Για να δούμε και την παρουσία του κ. Ντούρου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Όσες φορές έγινε θέμα για τα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η παράταξη του κ. Στριφτού στο Δήμο, όπου ο κ. Ντούρος ήταν κύριος διαχειριστής, αποχωρούσαν. Τις άλλες φορές έφερνε ένα θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο στη διαδικασία των ανακοινώσεων, όπως για παράδειγμα την παράνομη συμμετοχή στο Δημοτικό Συμβούλιο δημοτικής συμβούλου της πλειοψηφίας, και δεν έδινε καμία συνέχεια. Έπρεπε κάποιος δημότης, όπως λέγεται, να κινήσει νομικές ενέργειες για αυτή την παρανομία. Ανήκε αυτός στην παράταξή του; Ο κ. Κασαββός σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου αναφέρθηκε στην παράνομη επέκταση του νεκροταφείου; Πήρε θέση σε αυτή τη συνεδρίαση ο κ. Ντούρος. Αλλά τι να πει. Η παράταξη στην οποία συμμετείχε δεν έκανε παράνομη επέκταση του νεκροταφείου; Πήρε ποτέ θέση για το ότι ο λόφος των 40 Μαρτύρων συντηρήθηκε ως χωματερή. Μήπως αυτό έγινε και επί των ημερών του; Όταν ο κ. Τραβασάρος έκανε θέμα για την παράνομη χρηματοδότηση της Π.Α.Ε. Αχαρναϊκός ο κ. Ντούρος πήρε θέση; Αλλά τι να πει. Με σημειώματά του δεν μεταφερόντουσαν χρήματα στην ΠΑΕ χωρίς παραστατικά στοιχεία;

Αυτά που αναφέρω είναι γεγονότα και κρίσεις. Πιθανόν σε μερικά να αδικώ τον κ. Ντούρο. Είμαι πρόθυμος να δημοσιεύσω κάθε διόρθωση ή αντίρρηση στις κρίσεις. Και ακόμα να δημοσιεύσω και απόψεις ή πρόγραμμα της παράταξης.

Σε επόμενη ανάρτηση θα σχολιάσω τη νέα πρόταση της παράταξης για το Δήμο Αχαρνών. Σειρά έχει τώρα το πρόγραμμα, η μέθοδος υλοποίησης και τα πρόσωπα που πλαισιώνουν την παράταξη.

Το μεγάλο ερώτημα, ανάπτυξη ή υπανάπτυξη;

Από το Nikolas Asimos πήρα ένα email με την επιθυμία του να αναρτήσω ένα κείμενο που σχετίζεται με το Δήμο μας. Από το κείμενο φαίνεται ότι έχει σημαντικές απόψεις. Το δημοσιεύω ευχαρίστως.

Το τελευταίο καιρό θα έχετε αντιληφθεί όλοι όσοι περιφέρεστε στις γειτονίες του Μενιδίου (άρα εξαιρούνται οι περισσότεροι τοπικοί άρχοντές μας που ως επί το πλείστον κατοικούν σε πιο σικ περιοχές…) ότι έχει γίνει πλέον της μόδας το παρκάρισμα ΕΠΙ των πεζοδρομίων.
Η αρχή έγινε από τους πιτσιρικάδες που συχνάζουν στις δυο καφετέριες στη Δεκελείας (περίπου στο ύψος της Δημοσθένους). Τα νιάτα της πατρίδας μας δεν μπορούν να παρκάρουν περιφερειακά και να περπατήσουν μερικά μέτρα για να πιούν τη «φραπεδιά». Πρέπει σώνει και καλά να σταθμεύσουν απ’ έξω. Βέβαια, υπάρχουν και δυο τρείς με εντυπωσιακά αυτοκίνητα, τα οποία παρκάρουν ακριβώς μπροστά για ευνόητους λόγους.
Όπως και να χει, μετά και από την ανύπαρκτη παρέμβαση της δημοτικής αστυνομίας, η μόδα εξαπλώθηκε σε όλες τις περιοχές πέριξ της κεντρική πλατείας του Αγίου Βλασίου. Ό,τι ώρα και να περάσεις πλέον θα δεις όλα τα πεζοδρόμια κατειλημμένα από αυτοκίνητα. Πολλές φορές ογκώδη τζιπ και φορτηγάκια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περάσει ούτε κατά διάνοια κάποιος πεζός.
Το πρώτο θέμα που εγείρεται είναι νομικό: Απαγορεύει ή όχι ο νόμος το παρκάρισμα σε πεζοδρόμια; Και που είναι η δημοτική αστυνομία; Τι ακριβώς κάνει; Γιατί την κυκλοφορία να ρυθμίσει δεν τη βλέπουμε. Να επιβλέπει το καινούργιο φανάρι Αριστοτέλους & Δεκελείας δεν τη βλέπουμε. Που είναι η δημοτική αστυνομία οεο;
Ξεφεύγοντας όμως για λίγο από το πνεύμα του νόμου, ίσως κάποιοι να εκφράσουν τη σκέψη ότι δεν θα έπρεπε να διώξουμε από το κέντρο όλους αυτούς τους παράνομα παρκαρισμένους, γιατί έτσι χτυπάμε την κίνηση στην αγορά. Γιατί όλοι αυτοί έχουν παρκάρει εκεί για να ψωνίσουν.
Και εδώ πραγματικά θα ήθελα να το σκεφτούμε όλοι μαζί:
Α) Πόσα αυτοκίνητα μπορούν να χωρέσουν σε όλα τα πεζοδρόμια σε σχέση με τα κανονικά παρκαρισμένα πέριξ του κέντρου; Μήπως αφήνοντας ανενόχλητους μερικές δεκάδες βαριεστημένους τελικά ενοχλούμε όλους τους υπόλοιπους που θέλουν να περπατήσουν προς τα μαγαζιά μας;
Β) Η κεντρική πλατεία είναι μια τοπική αγορά. Αυτό σημαίνει πως ο περισσότερος κόσμος έρχεται από γύρω και όχι από άλλες περιοχές. Μήπως λοιπόν η κύρια αγοραστική δύναμη μας είναι οι πεζοί, τους οποίους τελικά με αυτή τη μέθοδο αποδιώχνουμε;
Γ) Η διαδικασία της κατανάλωσης είναι μια εμπειρία. Όταν κατεβαίνεις για ψώνια και τελικά κάνεις ακροβατικά για να περάσεις από τα πεζοδρόμια, ίσως την επόμενη φορά να σκεφτείς να πας σε μια αγορά πιο σοβαρή όπου οι άνθρωποι είναι οργανωμένοι και σέβονται ο ένας τον άλλον. Μπορεί η Ν. Ιωνία ή το Μαρούσι ή Ν. Ερυθραία να έχουν πολύ μεγαλύτερες διελεύσεις όμως εκεί δεν είδαμε ποτέ αυτοκίνητα πάνω σε πεζοδρόμια.
Τελικά το ερώτημα που τίθεται είναι μήπως μη ενοχλώντας τους τεμπέληδες οδηγούμε το Μενίδι σε μια κατάσταση και σε ένα θέαμα ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟ. Η περιοχή της κεντρικής πλατείας έχει μετατραπεί σε ένα μέρος άναρχο όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Όποιος θέλει παρκάρει όπου θέλει. Όποιος θέλει για να σταματήσει να πάρει τα παιδιά του ακριβώς μπροστά από το φροντιστήριο τους παρεμποδίζει μια αρτηρία όπως η Πάρνηθος.
Σε άλλο επεισόδιο θα μιλήσουμε για το θέμα της Πάρνηθος μερικά μέτρα πριν το φανάρι. Άλλη τοπική πρωτοτυπία είναι το άτυπο πάρκινγκ που στήνεται γύρω-γύρω από τα μαγαζία και το φροντιστήρια. «Έλα μωρέ, τη δουλειά μας να κάνουμε». Όταν όμως ένας δρόμος πυκνής κυκλοφορίας ξαφνικά μετατρέπεται σε πάρκινγκ είναι θέμα χρόνου να δούμε το πρώτο ατύχημα…
Και βέβαια το ερώτημα είναι, που είναι παρούσα η δημοτική αρχή σε όλα αυτά;

Τι θυμάμαι

Με την ευκαιρία του κιτς της Eurovision θυμήθηκα τα φεστιβάλ τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του 60. Τότε που βράβευαν το τραγούδι, όχι τα πηδήματα, τα κουστούμια και τις κωλοτούμπες.
Είναι σήμερα και η οικονομική συγκυρία. Πάντα επίκαιρος ο αθάνατος Μποστ. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

Πόντιοι Πιλάτοι

Δήμος Αχαρνών 2005. Την επόμενη χρονιά δημοτικές εκλογές. Η πίεση για ρουσφέτια μεγάλη. Ανταλλαγή μελλοντικών ψήφων με προσλήψεις στις δημοτικές επιχειρήσεις. Με ένα τηλεφώνημα έπιαναν δουλειά(;) στη ΔΕΤΕΔΑ και τη ΔΕΑΔΑ. Χωρίς συμβάσεις, χωρίς ανάγκη για εργασία στις επιχειρήσεις, χωρίς πληρωμή για μήνες. Είχαν να λαβαίνουν. Εκατοντάδα οι μη τεχνικοί που προσλήφθηκαν σε τεχνική εταιρεία, τη ΔΕΤΕΔΑ. Στο μιλητό πήγαιναν άλλοι στο Δήμο, σε επιχειρήσεις του Δήμου, σε γραφεία δημοτικών συμβούλων και άλλοι, οι πιο ξύπνιοι, στις προσωπικές τους εργασίες. Το ίδιο και το 2006.

Σε περυσινή ομιλία τους οι τότε διοικούντες είπαν ότι έδωσαν δουλειά στο λαό. Οι εκλογές ήρθαν, παραλίγο να ξαναέχουν την εξουσία οι προηγούμενοι. Το μεγάλο ποσοστό που πήραν την πρώτη Κυριακή των εκλογών, η σιγουριά της δεύτερης Κυριακής για τις επαναληπτικές εκλογές, έφεραν τα μαύρα αποτελέσματα. Σήμερα διαχειρίζεται το Δήμο η παράταξη με το 22,5 % των ψήφων. Εκλεγμένο όμως δημοκρατικά, όπως οι νόμοι ορίζουν.

Το 2006 ο νόμος για τους Δήμους άλλαξε. Δεν επιτρεπόταν να υπάρχουν τεχνικές εταιρείες. Έτρωγαν και τις δουλειές από τους εργολάβους. Έτσι η νέα δημοτική αρχή έβαλε τη Δημόσια Επιχείρηση Τεχνικών Έργων (ΔΕΤΕΔΑ) σε εκκαθάριση. Λίγο ο νόμος, λίγο το ότι ο Δήμαρχος (λίγο και ο πραγματικός δήμαρχος, όπως λένε σύμβουλοι της συμπολίτευσης) είχε διατελέσει πρόεδρος της ΔΕΤΕΔΑ και ήξερε το όργιο που γινόταν, έφεραν το τέλος της επιχείρησης. Από τις πρώτες ενέργειες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα δημοτική αρχή η ΔΕΤΕΔΑ πήγε σε εκκαθάριση και οι εργαζόμενοι στα σπίτια τους. Άλλωστε δεν ήταν οι περισσότεροι ρουσφέτια του νέου Δημάρχου, αν και αρκετοί ήταν ποντιακής καταγωγής. Αυτό ήταν πολιτική απόφαση, που τεκμηριώθηκε από νομικούς συμβούλους γραφείου, που επικεφαλής είναι εργατολόγος (Επίκουρος Καθηγητής (γ΄βαθμίδα) του Πανεπιστημίου Αθηνών). Αυτός που εμφανίζεται στα κανάλια και τον αποκαλούν κ. Καθηγητά. Είναι σαν να αποκαλούν ένα ταγματάρχη «στρατηγέ».

Έγιναν προσφυγές στα δικαστήρια, που αποφάνθηκαν ότι δεν υπήρχαν συμβάσεις εργασίας (τυπικά). Παρόλα αυτά έγιναν όλο αυτό το διάστημα κρατήσεις για το ΙΚΑ και έδιναν βεβαιώσεις στους εργαζόμενους για καταβολή μισθών. Επειδή δεν πληρώθηκαν το 2007 οι μισθοί των εργαζομένων, αφού οι νομικοί δε βρήκαν συμβάσεις, έγιναν προσφυγές στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο αποφάνθηκε ότι όσοι είχαν εργαστεί μέχρι 31-12-2005 θεωρούνταν εργαζόμενοι και επομένως, χωρίς να είναι απαραίτητη η σύμβαση, έπρεπε να θεωρηθούν εργαζόμενοι της επιχείρησης και να πληρωθούν τα ημερομίσθια μέχρι τη λήξη της εργασίας τους λόγω θέσης της επιχείρησης σε εκκαθάριση.

Κατά την άποψη νομικών η απόφαση αυτή δίνει τη δυνατότητα στο Δήμο ή να μετατάξει μερικούς ή όλους στο Δήμο και σε δημοτικές επιχειρήσεις ή να τους θεωρήσει πλεονάζον προσωπικό και να ζητήσει από την περιφέρεια να τοποθετηθούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτό το αίτημα ζήτησαν οι απολυμένοι από το Δημοτικό Συμβούλιο και με ένθερμους υποστηριχτές του αιτήματος τους δημοτικούς συμβούλους Θ. Τραβασάρο και Ι. Κασαββό. Ο Δήμαρχος δέχτηκε να μπει θέμα στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο, που έγινε στις 7-5-2009.

Θέλησα να παρακολουθήσω το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Οι χώροι στάθμευσης γύρο από το Δημαρχείο και το χώρο στάθμευσης απέναντί του ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα. Δείγμα ότι οι άνεργοι για 2 χρόνια είχαν πάει στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και ο προθάλαμος γεμάτος κόσμο. Οι άνδρες με μέσο όρο ηλικίας των 40-50, ενώ οι γυναίκες 30-40. Η εμφάνιση των ανδρών έδειχνε εργατοτεχνικό προσωπικό κυρίως. Τα πνεύματα φαινόντουσαν να είναι οξυμένα. Ο Δήμαρχος δεν είχε εκδηλώσει τις προθέσεις του. Η αντιπολίτευση ήταν υπέρ της επαναπρόσληψης. Άλλοι για ιδεολογικού λόγους, άλλοι για ψηφοθηρικούς. Είχαν στείλει και σχετικά κείμενα στις τοπικές εφημερίδες. Άλλωστε δεν είχαν να χάσουν τίποτα. Την καυτή πατάτα την είχε ο Δήμαρχος στα χέρια του.

Πριν τη συνεδρίαση το λόγο έλαβε ο Βουλευτής κ. Ν. Βρεττός που ενημέρωσε το Συμβούλιο για ενέργειες που έκανε προκειμένου να ρυθμιστεί το θέμα νομοθετικά. Η κυβέρνηση, όπως είπε, κωλυσιεργούσε και τελικά δεν έκανε τίποτα.

Όταν άρχισε η συνεδρίαση έλαβε το λόγο ο κ. Τραβασάρος. Απευθυνόμενος στους εργαζόμενους έβγαλε ένα δεκάρικο λόγο για την πλήρη απασχόληση, για τον κόκκινο Δήμο Νίκαιας που δεν απέλυσε εργαζόμενους για τα άλλα κόμματα που έχουν φέρει δεινά στον τόπο. Για, Για … Τελικά ζήτησε την επαναπρόσληψη των απολυμένων.

Στη συνέχεια την εισήγηση για το θέμα έκανε ο νομικός εκπρόσωπος των εργαζομένων. Επικαλέστηκε την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και διατάξεις του νόμου που άφηναν δυνητικά στο Δήμο το δικαίωμα ή να τους προσλάβει ή να τους θεωρήσει πλεονάζοντες και να αποφασίσει η περιφέρεια για την τύχη τους.
Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο «αδερφός» Παύλος (ο Γεροντίδης για όσους δεν ξέρουν την ορολογία). Είπε: «Έχω την εντύπωση μετά από δυο χρόνια είναι σε θέση ο Δήμαρχος να πάρει μια πολιτική απόφαση και για να μην κουράζουμε εδώ τους εργαζόμενους, γιατί λογικό είναι ότι αν περιμένουν εδώ δυο-τρεις ώρες, μετά όσο και να θέλουμε να κρατήσουμε το πολιτικό μας επίπεδο! Όλη αύτη η συζήτηση που κάνουμε σήμερα κατ΄εμέ έχει ξεκινήσει στραβά. Είναι λάθος. Διότι είναι καθαρά πολιτική απόφαση και πρέπει να το εκμεταλλευτεί και ο Δήμαρχος και να δείξει ότι είναι γενναιόδωρος, γιατί πρέπει εδώ οι μικροψυχίες να εκλείψουν. … Εγώ θα προτιμούσα κ. Δήμαρχε απευθείας να πάρουμε πολιτική απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε. Το ναι είναι ναι να συντομεύουμε τις διαδικασίες, αν είναι όχι τότε να το συζητήσουμε για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις του κ. Τραβασάρου».

Σε αυτό το πνεύμα μίλησε ο «αδερφός» Παύλος. Ο Δήμαρχος ήθελε να ακούσει όλες τις απόψεις για να σχηματίσει γνώμη!! Δεν άκουσε τη συμβουλή του Παύλου. Και έγινε το Δημοτικό Συμβούλιο «μπάχαλο». Άλλωστε στη δημιουργία τέτοιων καταστάσεων διακρίνεται ο κ. Δήμαρχος.

Ο νομικός σύμβουλος του Δημάρχου, του γραφείου του εργατολόγου Α. Μητρόπουλου, προσπάθησε να τεκμηριώσει νομικά το λόγο που δεν έγινε μετάταξη των εργαζομένων της ΔΕΤΕΔΑ στο Δήμο ή τις Δημοτικές Επιχειρήσεις. Ανάφερε και απόφαση δικαστηρίου, στο οποίο είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι, που αναγνώρισε ότι δεν υπήρχαν συμβάσεις εργασίας. Οι εργαζόμενοι εξαγριώθηκαν. Ζήτησαν από το Δήμαρχο να πετάξει έξω το νομικό σύμβουλο. Καθορίζοντας με αυτό τον τρόπο το δημοκρατικό διάλογο. Ένας προχώρησε ακόμα περισσότερο. Είπε «φύγε γιατί θα σε βγάλουν τέσσερις». Αυτά είπε το στέλεχος της Ν.Δ. περιοχής στα βόρεια του Δήμου. Θυμήθηκε τις καλές μέρες της παράταξης. Δίπλα του απολυμένος και αυτός από τη ΔΕΤΕΔΑ. Άνεργος δυό χρόνια, όπως έλεγε. Είχε έρθει από τη δουλειά με τη φόρμα εργασίας.

Ο κ. Κασαββός ζήτησε από τον κ. Δήμαρχο να πει αν καλύπτεται από τη νομική άποψη, να μη συνεχιστεί η νομική αντιπαράθεση, άλλα να ληφθεί πολιτική απόφαση. Παρόμοια άποψη εξέφρασε και ο κ. Στριφτός. Ο κ. Δήμαρχος δεν έπαιρνε θέση. Ήθελε να ενημερωθεί. Ο κ. Κολετζάκης, επειδή τη γλύτωσαν παρά τρίχα από δίωξη για απιστία δημοτικοί σύμβουλοι, ρώτησε αν θα έχουν επιπτώσεις από την καταβολή μισθών σε εργαζόμενους που θα προσλάβει ο Δήμος. Απάντηση δεν πήρε. Από κοντά με παρόμοιες ερωτήσεις και ο κ. Λέκκας.

Μετά άρχισε η παρέλαση. Μίλησε ο κ. Μπαλής, της αντιπολίτευσης του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Μετά πήρε το λόγο ο κ. Κωνσταντινίδης, νομαρχιακός σύμβουλος και πολιτευτής με το ΠΑΣΟΚ. Τάχτηκε υπέρ της τακτοποίησης των εργαζομένων και καταφέρθηκε κατά της προηγούμενης διοίκησης του Δήμου που δημιούργησε το πρόβλημα. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο κ. Στεφανίδης, εκπρόσωπος της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας Ανατολικής Αττικής (ΚΚΕ). Ο λόγος του αλλού για αλλού! Κανείς δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε να μιλήσουν όλοι αυτοί στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Μίλησε ακόμα ο εκπρόσωπος του κ. Βορίδη, βουλευτή του ΛΑΟΣ.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κ. Πετρόπουλος, σύμβουλος που εξελέγει με το ψηφοδέλτιο του Δημάρχου και διαχώρισε τη θέση του. Είπε:
«Το θέμα σήμερα είναι πολύ σοβαρό. Πρόκειται για τους 150 της πρώην ΔΕΤΕΔΑ, οι οποίοι εργάστηκαν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο Δήμο μας. Θέλω να υπενθυμίσω στον κύριο Δήμαρχο ότι προεκλογικά δεσμευτήκαμε ότι δε θα απολυθεί κανένας εργαζόμενος. Πως στην πορεία βρέθηκαν παράνομοι 150 εργαζόμενοι για τους οποίους με ορισμένα νομικά τερτίπια μας παραπλάνησε για την απόλυσή τους. Με την υπόσχεση όμως, αν δικαιωθούν δικαστικά θα τους επαναπροσλάβουμε. Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Κύριε Δήμαρχε υπάρχει απόφαση που τους δικαιώνει και εν τούτοις απαιτούνται τα λεγόμενά σας μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Εγώ κύριοι συνάδελφοι, αγαπητοί συμπολίτες δε θα εγκληματήσω για δεύτερη φορά κατά των εργαζομένων. Έχουν εκφραστεί πολλοί συνάδελφοι στην αίθουσα ότι το θέμα είναι πολιτικό και όχι νομικό. Όπως στους γειτονικούς Δήμους θα μπορούσαν να τους περάσουν. Όταν υπάρχει θέληση όλα γίνονται. Ο Δήμαρχος ενοχλημένος από το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας δικαιολογημένος στην ομιλία του είπε ότι δε θα το έλεγε ποτέ. Δε θα τα έλεγε αυτά γιατί τον τίμησαν οι πολίτες. Και οι εργαζόμενοι σήμερα είναι πολίτες αυτού του Δήμου. Είναι ευκαιρία κύριε Δήμαρχε να τους τιμήσετε και εσείς. Από ότι αντιλαμβάνομαι κ. Δήμαρχε, ενδεχομένως με τους χειρισμούς σας, δεν έχετε σκοπό να ξανακατέβετε για Δήμαρχος. Και εμείς κύριοι συνάδελφοι είμαστε υποχρεωμένοι να υπηρετούμε τους πολίτες της πόλης μας και όχι να τους καταδικάζουμε. Ο καθένας μας θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας».

Έπειτα το λόγο πήρε ο σύμβουλος κ. Ελευθεριάδης, που είχε εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του κ. Στριφτού, αλλά προσχώρησε, άτυπα, στον κ. Δήμαρχο. Είπε: «Σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα μια ιστορική βραδυά, όπου θα πρέπει να πάρουμε μια ιστορική απόφαση. Απόφαση δικαίου, νομιμότητας και κυρίως πολιτική. Είμαι ένας από αυτούς που δεν εξαπατήθηκα από τον κ. Δήμαρχο, γιατί είναι εύκολο να λέμε τα εύκολα λόγια, αλλά αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες μου, γιατί και εγώ ήμουν πριν δύο χρόνια καταδικαστικός ως προς τους εργαζομένους, αλλά είναι επίσης καταγεγραμμένο στα πρακτικά, ανέφερα συγκεκριμένα αιτιολόγησα, ότι όταν υπάρξουν στοιχεία τα οποία να δικαιώνουν τους εργαζόμενους θα αλλάξω την απόφασή μου. Και αυτή τη στιγμή αναλαμβάνω την πολιτική μου ευθύνη και τάσσομαι αλληλέγγυος με το μέρος των εργαζομένων».

Πήραν έπειτα το λόγο και άλλοι σύμβουλοι, που τάχθηκαν υπέρ των απολυμένων. Ύστερα ήρθε η σειρά του Δημάρχου μας. Απάντησε με τον τρόπο που μόνο εκείνος μπορεί στον κ. Πετρόπουλο. «Θα ήθελα να μην υπάρχουν διακοπές στην ομιλία μου. Θα ξεκινήσω να καθησυχάσω τον κ. Πετρόπουλο, μια και η αίθουσα είναι για μας εδώ και ακούει ότι θα είμαι πάλι υποψήφιος, όχι ότι το θέλω εγώ, αλλά το θέλει η κοινωνία.
Ως υπεύθυνος Δήμαρχος και η παράταξη είπαμε θα πάμε κάτω θα ακούσουμε, εκεί θα έρθουν οι νομικοί σύμβουλοι, και ο δικός μας και των εργαζομένων, και θα μιλήσω εγώ για την παράταξή μου σύσσωμη και συμφωνήσαμε και ούτε ξέρουνε που θα καταλήξω και τι θα πω και ότι ομόφωνα θα στηρίξουμε αυτό. Δεν είναι ότι δεν έχουνε άποψη. …»

Μετά από αυτά που είπε ο κ. Δήμαρχος ησύχασα. Πράγματι ο Δήμος, όπως είπε στη συνέχεια, είναι ένας δημοκρατικός δήμος, ένα δημοκρατικό δημοτικό συμβούλιο. Δημιουργείται μια νέα έκδοση δημοκρατίας, η φωτιάδεια δημοκρατία. Πως ορίζεται;
«…θα μιλήσω εγώ για την παράταξή μου σύσσωμη και συμφωνήσαμε και ούτε ξέρουνε που θα καταλήξω και τι θα πω και ότι ομόφωνα θα στηρίξουμε αυτό!!!»
Ησύχασα και για την επόμενη τετραετία, αφού η κοινωνία ζητάει από τον κ. Φωτιάδη να είναι πάλι υποψήφιος Δήμαρχος και αυτός το αποδέχεται. Για ένα τέτοιο δημοκρατικό Δήμαρχο ζητάνε από το ΠΑΣΟΚ τη στήριξη ο κ. Φωτιάδης και οι παραγοντίσκοι του ΠΑΣΟΚ, που την τετραετία αυτή έμειναν έξω από το παιχνίδι της εξουσίας. Και τις θέσεις βεβαίως βεβαίως;

Τελικά για τους εργαζόμενους το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να τους χαρακτηρίσει «πλεονάζον προσωπικό» και να ζητήσει από τη Νομαρχία και την Περιφέρεια να τους τοποθετήσει σε μόνιμες θέσεις. Όλοι έκαναν το καθήκον τους. Ήταν υπέρ των απολυθέντων. Πόντιοι Πιλάτοι (όχι πόντιοι πιλότοι, που λέει και κάποιος σύμβουλος της πλειοψηφίας). Όπως σχολιάζει ο τοπικός τύπος, ο μεν Περιφερειάρχης λέει ότι του έχουν στείλει πλεονάζον προσωπικό στην Αττική που ανέρχεται σε 3 χιλιάδες, ο δε Νομάρχης Ανατολικής Αττικής να προβλεφθεί στον προϋπολογισμό αντίστοιχο κονδύλι και βλέπουμε!
Αποτέλεσμα. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω!!.

Μερικές απορίες μου δημιουργήθηκαν από το πλήθος των απολυθέντων. Μερικοί είπαν ότι έχουν τετραμελείς οικογένειες. Πως ζουν δύο χρόνια άνεργοι. Πως συντηρούν τα πολυτελή αυτοκίνητα που ήταν σταματημένα έξω από το δημαρχείο; Να μεταφέρω και σχόλια παρισταμένων. Που ήταν αυτοί οι αγριεμένοι εργαζόμενοι που εμείς δεν τους έχουμε δει ποτέ; Έργα και ημέρες της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Έργα και ημέρες της παρούσας δημοτικής αρχής. Θα είναι έτσι τα έργα και οι ημέρες της επόμενης δημοτικής αρχής; Μια σοφή λαϊκή ρήση λέει «όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς». Τη γνωρίζουν οι κάτοικοι του Δήμου μας;

Ο άλλος Καραγκιόζης

Ευγένιος Σπαθάρης

Μετά από ατύχημα, έφυγε η ψυχή του θεάτρου Σκιών, σε ηλικία 85 ετών.

Το Θέατρο Σκιών έχασε την «ψυχή» του: Ο Ευγένιος Σπαθάρης πέθανε το βράδυ του Σαββάτου μετά από ατύχημα που είχε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης: έπεσε από τις σκάλες κατά την προσέλευσή του στο Ινστιτούτο Γκαίτε, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΚΑΤ. Ο τραυματισμός του ήταν σοβαρός και αποδείχθηκε μοιραίος. Ήταν 85 ετών.
Λαϊκός καλλιτέχνης και γνήσιος εκφραστής της ελληνικής παράδοσης, ο Σπαθάρης αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτό που κληρονόμησε: Τον Καραγκιόζη και το Θέατρο Σκιών. Περισσότερα από εξήντα χρόνια, εντός και εκτός Ελλάδος εργαζόταν για να διατηρήσει ζωντανό τον μύθο, να κάνει γνωστό τον Καραγκιόζη και την παρέα του σε όλο τον κόσμο, να τον διδάξει στις νεώτερες γενιές _εκείνος πάντα πίσω από τον μπερντέ, παρέα με τους ήρωές του, τις κούκλες του.

Γεννημένος στην Κηφισιά, το 1924, δεν άργησε να μάθει την τέχνη του πατέρα του, Σωτήρη Σπαθάρη, και να την αγαπήσει βαθιά. Οι συνθήκες _λόγω Κατοχής, δεν του επέτρεψαν να ακολουθήσει την αρχιτεκτονική, αλλά του έμεινε η αγάπη για τη ζωγραφική. Η καριέρα του στο Θέατρο Σκιών ξεκίνησε το 1942 και ως το 1950 περιόδευε σε πόλεις δίνοντας παραστάσεις σε κινηματογράφους και το θέατρο. Από το 1953 άρχισε να παρουσιάζει τη δουλειά του στο εξωτερικό και να γίνεται ένας από τους καλύτερους πρεσβευτές μας. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, δίδαξε και γνώρισε ξεχωριστές τιμές.

Το Μουσείο Θεάτρου Σκιών που έφτιαξε το 1958 με την βοήθεια της συζύγου του, στο σπίτι τους στο Μαρούσι, βρήκε ευτυχή κατάληξη το 1995, όταν ο δήμος Αμαρουσίου του εξασφάλισε μόνιμη στέγη, την οποία επισκέπτονται καθημερινά παιδιά και σχολεία. Έκτοτε μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στην οικογένειά του, το Μουσείο και τη ζωγραφική με την οποία ασχολήθηκε ενεργά, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Πλάι στη ζωή του με τον Καραγκιόζη, ο Ευγένιος Σπαθάρης πήρε μέρος σε σε κινηματογραφικές ταινίες όπως το «Πικρό Ψωμί» του Γ. Γρηγορίου (1950), την «Κιβωτό» μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Μίνω Αργυράκη (κινούμενα σχέδια 1956), τον «Μεγάλο Αλέξανδρο» του Γ. Ζερβουλάκου και τη «Λυσιστράτη» (το 1960 και το 1974 αντίστοιχα), αλλά και στο «Τεριρέμ» του Α. Δοξιάδη (1992) καθώς και σε πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στην Ελλάδα. Παράλληλα συμμετείχε σε δισκογραφικές και μουσικές δουλειές ενώ έκανε και ένα πέρασμα από τον θέατρο: Το 2001 ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Μίμη Κουγιουμτζή, με το Θέατρο Τέχνης.

Στην πολυετή πορεία του ξεχωρίζουν η εικοσάχρονη συμμετοχή του στα «Κρυστάλλεια» της Πεντέλης, η μακρόχρονη παρουσία του στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και οι εμφανίσεις του στα «Δημήτρια» της συμπρωτεύουσας. Μεταξύ άλλων είχε τιμηθεί με το Βραβείο Ρώμης (1962), το Α' Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, Α' Βραβείο Πολωνίας (1978) και το Α' Μετάλλιο Τοσκανίνι (Ιταλία) το 1978, ενώ το 2007 τιμήθηκε από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο σκιών.

Πηγή: Άρθρο που έγραψε η Μυρτώ Λοβέρδου στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (9 Μαΐου 2009)

Πάει και αυτός. Άλλοτε θεατές σε παράσταση καραγκιόζη, άλλοτε μικροί καραγκιοζοπαίχτες οι ίδιοι, με κοινό συνομηλίκους, μεγαλώσαμε με τα έργα και τις φιγούρες του Σπαθάρη. Τα σχέδια για τις φιγούρες που αγοράζαμε στο περίπτερο (εκδόσεις "Αγκυρα"), το σκάλισμα της φιγούρας του καραγκίοζη και των άλλων με κοπίδι που φτιάχναμε από πρόκες, τις γνωστές 45άρες, το τραπέζι με ένα σεντόνι λευκό για οθόνη, τα κεριά που έκαιγαν για φωτισμό της. Αυτός ήταν ο κόσμος μας τότε. Η γειτονιά, με τους καυγάδες από τις γειτόνισσες που πέταγαν τα νερά της μπουγάδας στο δρόμο, τη μπάλα στο δρόμο που δεν πέρναγαν αυτοκίνητα. Ο καταβρεχτήρας του δήμου που κατάβρεχε το δρόμο να μη σηκώνεται σκόνη. Το ραδιόφωνο και ο Καραγκιόζης. Και κάποιες φορές και ο κινηματογράφος. Με ασπρόμαυρες ταινίες, με θέματα τη φτώχεια, τη μετανάστευση, τα προβλήματα της γειτονιάς, τους πλούσιους και τους φτωχούς.

Αυτός ήταν ο κόσμος που μεγαλώσαμε. Ο κόσμος που σιγά-σιγά άλλαξε. Χάθηκε.
Τώρα χάθηκε και ένα κομμάτι του κόσμου αυτού, από τα τελευταία ίσως. Ο Ευγένιος Σπαθάρης. Χάσαμε ένα κομμάτι από τη ζωή μας. Από τον κόσμο μας. Μένουν όμως οι φιγούρες του Καραγκιόζη. Η ψυχή του. Αυτή δε θα χαθεί ποτέ.

Σήμερα υπάρχει το Μουσείο του Καραγκιόζη στο Μαρούσι Αξίζει να το επισκεφτείτε
http://www.karagiozismuseum.gr/spatharides/eugenios_spatharis.htm

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη

Λέει η παράδοση ότι οι ψυχές την Κυριακή του Θωμά ή του Αγίου Πνεύματος κατεβαίνουν από τον ουρανό και έρχονται να συναντήσουν τους δικούς τους στο νεκροταφείο.

Κατέβηκε και η ψυχή της Βασιλικής Παναγιωτίδη. Έψαχνε να βρει το μνήμα της. Το βρήκε σε μια γωνιά με τη φωτογραφία της στον τοίχο, το σταυρό που είχαν βάλει οι δικοί της στο στο μνήμα της χωμένο το μισό στη γη. Λίγος χώρος είχε μείνει να καίει το καντήλι να φωτίζει την ψυχή της. Σιμά της ο σταυρός με το όνομα της Ανδρομάχης ...
Σιχτίρισε στα ποντιακά τον Παναότη, το Σπύρο, το Μαθιό. Φώναξε τις άλλες ψυχές που άρχισαν να πλησιάζουν στο νεκροταφείο, τους είπε αυτούς δεν αξίζει να τους βλέπουμε, πάμε να γυρίσουμε εκεί που είναι η καθεμιά. Και οι ψυχές γύρισαν στον τόπο τους.

Οι δικοί μας κάθισαν ψευτοχαρούμενοι στα τραπεζάκια τους. Έφαγαν. Ήπιαν. Ευχήθηκαν Χριστός Ανέστη. Τήρησαν το έθιμο.

Ανάμεσά τους μερικές φιγούρες που δεν ήταν ποντιακής καταγωγής. Ήταν πολιτικάντιδες. Κοίταζαν του δημοσιογράφους και γέλαγαν. Ο Κολετζάκης, κολλητός του Χάψα και παράγοντας του ποντιακού συνδυασμού, οι Πόντιοι Χάψας και Χαραλαμπίδης δικαιολογημένα παρόντες ως πόντιοι και οι άλλοι. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Ενωμένο δυνατό. Ο Γραμματέας του Δημόπουλος, ο Λέκκας, ο Κασαββός και οι συν αυτώ ενεργοί πολίτες, ο Ντούρος της Ευρωπαϊκής Πορείας των Αχαρνών. Από τη φωτογραφία έλειπε ο Δήμαρχος. Το άλλο σκέλος του ΠΑΣΟΚ. Η φωτογραφία του ένθετη και έγχρωμη να συμπληρώσει την ομήγυρη. Μια απορία έχω. Οι εν λόγω κύριοι πριν ασχοληθούν με την πολιτική είχαν συμμετοχή στο έθιμο;

__________________________________Η φωτογραφία από την εφημερίδα "Νέος Τύπος"

Γιατί χαίρεται ο Γιάννης και χαμογελά πατέρα; Γιατί είδε παιδί μου την παράνομη επέκταση του νεκροταφείου και είναι χαρούμενος που είναι συνεπής στην αντιπολιτευτική του συμπεριφορά!!

Η παρουσία όλων των δημοτικών συμβούλων της συμπολίτευσης στο νεκροταφείο σημαίνει ότι είδαν την παράνομη επέκταση του νεκροταφείου ή κάνω λάθος;

Ταφικά έθιμα

Είναι για ένα έθιμο που ξεπερνάει τα 2500 χρόνια ζωής, που ταξίδεψε με τους πρώτους έποικους στον Πόντο από την μητροπολιτική Ελλάδα, οι οποίοι ανάμεσα στις άλλες συνήθειές τους πήραν μαζί τους και το ταφικό έθιμο και το οποίο διατηρήθηκε και μετά τον εκχριστιανισμό του Πόντου από τον Απόστολο Ανδρέα, εκφράζοντας πλέον την πίστη για την ανάσταση των νεκρών με την Ανάσταση του Κυρίου.

Με την ίδια πάντα κατάνυξη, με τον ίδιο σεβασμό στην παράδοση και με την ίδια βαθιά τιμή στη μνήμη των αγαπημένων προσώπων που εγκατέλειψαν τα επίγεια, πραγματοποιείται την Κυριακή του Θωμά ή του Αγίου Πνεύματος, ανάλογα με τις περιοχές που υπήρχε το έθιμο στον Πόντο, προσέλευση στο χώρο του κοιμητηρίου κατοίκων ποντιακής καταγωγής για να συνεορτάσουν, με τις αιθέριες ψυχές των νεκρών το γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου και να ευχηθούν καλή Ανάσταση σ’ αυτούς.

Του Αγίου Πνεύματος λοιπόν, που οι αναστημένες ψυχές επιστρέφουν στον τόπο τους, κατά την ποντιακή παράδοση στο Θρυλόριο, πήγαιναν να φάνε μαζί τους, να τους κάνουμε ένα γιορταστικό τραπέζι και να τους ευχηθούνε καλό ταξίδι.
Όπως διηγείται πόντια γεννημένη το 1922:
«Όντας έμνε μικρέσα και θα εμέρωνε τ’ Α Πνευμάτ’, λέγω τη μάνα μ’:
- Μάνα ο κόσμον οπουρνά α πάει σα ταφία, εμείς κι θα πάμε;
Η μάνα μ’ είπεμε:
- Ατοίν ντ’ εφτάνε το ατέτ, εμείς κ’ εφτάμα.
Εείνο τη βραδύ ελέπω σ’ όραμα μ’ τον πατέρα μ’ να λέει με:
- Ατοίν θα έρτανε, κ’ εσύ κι θα έρθεσαι;
Εσκώθα απουρπουνού και λέω τη μάνα μ’ ντο είδα σο όρομα μ’.
- Αρ’ ατσ’ αν έν’ σουκ απάν’, είπεμε η μάνα μ’, ποίσω ήνταν εν’ και δέβα εσύ πα.

Εσκώθα, εποίκα φελία, ριζόγαλο και επήγα σα ταφία.
Έρθεν ο ποπάς, εποίκαμε τρισάγιο και επεκεί, εξ’ μερέα α σα ταφία, εγούρεψαμε το τραπέζ’.
Έπλωσαμε αφκά τα τσούλε, έθηκαμε απάν’ τη τραπεζί το πανί και τα φαϊα που είχεν ο καθαείς.
Θυμούμαι έτον και ο σ’χωρεμένον ο Βασίλτς ο Παρχαρίδης.
Ατός εβάλνε τη σειρά που α κάθουμνες σο τραπέζ’.
«Σ’χωρεμέν’, σ’χωρεμέν’» σ’ έναν τ’ άλλο είπαμε, έφαγάμε με τ’ αποθαμέντσ’ εντάμα
και εδέβαμε εμείς σ’ οσπίτε μουν και εκείν’ σα τόπεν α τουν.».

Την παράδοση τηρήσαμε οι δικοί μας ποντιακής καταγωγής κάτοικοι του δήμου μας την Κυριακή του Θωμά. Στρώσαμε γιορτινό τραπέζι. Τσουγκρίσαμε κόκκινα αυγά. Ευχηθήκαμε Χριστός Ανέστη για εμάς και τις ψυχές των δικών μας. Ήταν μια δική μας ποντιακή εκδήλωση για τη διατήρηση της παράδοσής μας. Με τη δημοτική αρχή να τιμάει την εκδήλωση.

Μια γελοιότητα που συνεχίζεται

Σε παλιότερη ανάρτηση http://oxpontidis.blogspot.com/2009_04_01_archive.html είχα ασχοληθεί με τις 71 μέρες απεργίας πείνας του Θ. Τενέζου κατά των ΚΑΡΤΕΛ. Χθες ξαναείδα τον απεργό σε on line σύνδεση. 10 η ώρα το βράδυ. Μέσα στη σκηνή ο απεργός κοιμόταν. Είχε νόημα η on line σύνδεση; Είχε, γιατί διαφημιζόταν το aloni-villas στο Ρεθύμνου.
Σήμερα 85 ημέρα της απεργίας ο Θ.Τ. καθισμένος στο γνωστό ανάκλιντρο, αρχικά ξυνόταν, ας όψονται οι 85 μέρες, έπειτα έβαλε μπροστά του το φορητό υπολογιστή. Διάβαζε ένα κείμενο, προφανώς σκονάκι, και το μετέφερε στον υπολογιστή. Στο κάτω μέρος της οθόνης διαφημίσεις για γνωριμίες!! Το πρόγραμμα παρουσιάζει η STOP KARTEL TV. Οργανισμός κατά των ΚΑΡΤΕΛ με γραφεία στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο!! Σε λίγο εμφανίζεται νεαρός. Κάθεται δίπλα και βλέπει το κείμενο στον υπολογιστή. Οι διαφημίσεις για γνωριμίες σταθερά στην οθόνη.

Συνάδελφος που είχε κάνει απεργία πείνας στην απομόνωση στο ΕΑΤ-ΕΣΑ για 21 μέρες, πραγματική απεργία όχι μαϊμού, μου είπε ότι τις τελευταίες μέρες άρχισε να μη βλέπει καλά. Εδώ με τις 85 μέρες γράφουμε στον υπολογιστή κείμενα. Ο λαός δίπλα περνάει αδιάφορος. Έχει ξεθωριάσει ο αγώνας, που δεν συγκινεί κανένα.
Το δυστύχημα είναι ότι όταν χρειαστεί να γίνει πραγματική διαμαρτυρία, να γίνει πραγματική απεργία πείνας, τότε ο κόσμος θα θεωρεί ότι γίνεται μια ακόμα γραφικότητα. Και είναι κρίμα.
Μεταφέρω μια έκκληση του συνάδελφου. Αν σεβόσαστε τους αγώνες μαζέψτε τους. Μην αφήνετε να τους ξεφτιλίζουν άλλο. Στείλτε σπίτι του αυτό το δύστυχο να ξαναφτιάξει τη ζωή του, αλλιώς θα τον στείλετε να βρει τη Θώδη. Και είναι κρίμα.

Μαθήματα Δημοκρατίας

Mega Channel. Εκπομπή ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Γιάννη Πρετεντέρη. Ο δημοσιογράφος Δ. Τάκης κάνει ανταπόκριση από τη Βουλή για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την παραπομπή ή μη του κ. Α. Παυλίδη. Φέρνει την πληροφορία για τον τρόπο ψηφοφορίας στη Βουλή. Η ψηφοφορία είναι μυστική. Οι βουλευτές συμπληρώνουν το ψηφοδέλτιο, το τοποθετούν σε φάκελο και στη συνέχεια το ρίχνουν στην κάλπη. Την ώρα που ο βουλευτής συμπληρώνει το ψηφοδέλτιο οι διπλανοί συνάδελφοί του βλέπουν τι ψηφίζει (μυστικά!!). Για μεγαλύτερη μυστικότητα(!!) ο κ. Γιακουμάτος έδειχνε τι ψήφισε για να μην υπάρχει αμφιβολία.
Ο κ. Καρατζαφέρης τήρησε τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Κάθε βουλευτής του κόμματός του, που έπρεπε να ψηφίσει, πέρναγε μπροστά από τον αρχηγό, έπαιρνε το φάκελο κλειστό με το ψηφοδέλτιο μέσα, πήγαινε στην κάλπη και το έριχνε. Κρατήθηκε πράγματι μυστική η ψηφοφορία. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ δεν έβλεπαν τι ψήφισε ο συνάδελφός τους. Ήταν τόσο μυστική η ψηφοφορία που και ο βουλευτής δεν έβλεπε τι ψήφιζε!!
Ο κ. Κουβέλης, του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι δεν είναι σωστό αν έγινε αυτό!!

Αυτά είναι μαθήματα δημοκρατικών διαδικασιών από τους κ. βουλευτές.
Αυτή δεν είναι δημοκρατία. Είναι ΚΑΡΑδημοκρατία.

Η παραβίαση της μυστικότητας της ψηφοφορίας σε εκλογές που συμμετέχουν πολίτες είναι ποινικό αδίκημα. Για τους βουλευτές δεν ισχύει. Αυτοί είναι η εξουσία.
Μετά απορούμε που στις δημοσκοπήσεις προηγείται ο ΚΑΝΕΝΑΣ.

Τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας:
Εψήφισαν 298
Υπέρ της Παραπομπής 146
Κατά της Παραπομπής 144
Παρών 3
Λευκά 5

Τελικά η σοκολάτα Παυλίδη ήταν λευκή

Σύμφωνα με εξήγηση του βουλευτή κ. Πλεύρη οι βουλευτές συμπλήρωσαν τα ψηφοδέλτια, τα παρέδωσαν στον κ Καρατζαφέρη και στη συνέχεια οι βουλευτές του κόμματός του έπαιρνα το ψηφοδέλτιο μέσα στο φάκελο για να το ρίξουν στην κάλπη!!

Τελικά συμπεράσματα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας:

• Τυπικά σύμφωνα με το νόμο ο κ. Παυλίδης δεν παραπέμπεται
• Πολιτικά, σύμφωνα με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ο κ. Παυλίδης δεν αθωώθηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών.

Πρέπει όλοι να τιμήσουμε τον κ. Παυλίδη. ΑΞΙΟΣ. Τι έκανε; Αμάρτησε για το παιδί του. Τι ήθελε, ένα κεραμίδι στο σπίτι του παιδιού του. Αυτό δε θέλει ο κάθε πατέρας, εφοριακός, τελωνειακός, υπάλληλος της πολεοδομίας κ.α.

Σοκολάτα Παυλίδη

Δαγκώστε σοκολάτα Παυλίδη. Κάνει καλό στην υγεία.

Δαγκώστε Παυλίδη. Κάνει καλό στη Δημοκρατία!!

Ο Μανούσης, ο Μπερμπίλης και ο Ρουτσ' αγάς ... (Δημοτικό τραγούδι της Ηπείρου)

Πρωτομαγιά

Πιθανόν λίγοι γνωρίζουν ότι η πρωτομαγιά ήταν μια ειδωλολατρική γιορτή. Οι κάτοικοι της αρχαίας Ιταλικής πόλης Maillé(*) λάτρευαν πολιούχου ομώνυμη θεά, της γης και της γονιμότητας. Κατά μια εκδοχή ο τελευταίος μήνας της άνοιξης, πήρε προς τιμή της το όνομα Μάϊος, και την πρώτη ημέρα του μηνός, διοργανωνόταν γιορτή, επειδή άρχιζαν οι εργασίες της άνοιξης. Κατά μια άλλη εκδοχή, σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19), η ονομασία του Μήνα (Maja) προήλθε από το «Μαία» τη μητέρα του Ερμή στον οποίο ήταν αφιερωμένος.

Κατά την τελευταία χιλιετία, το αρχαίο έθιμο εξαπλώθηκε σε πολλές χώρες και την πρώτη ημέρα του Μαΐου οι άνθρωποι έκαναν μαζικές παρελάσεις και γιορτές.
Με τον εκχριστιανισμός της Ευρώπης, η εκκλησία αγωνίστηκε κατά της ειδωλολατρικής παράδοσης, η οποία ήταν σχεδόν εξαλείφτηκε από το τέλος του XVIII αιώνα.

Επίσης, σύμφωνα με την παράδοση, γιορτάζουν Πρωτομαγιά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Οι περισσότερες από αυτές τις χώρες η Πρωτομαγιά είναι ημέρα διακοπών που συνδέεται με την άνοιξη, την ανάσταση της φύσης.

Την 1η Μαΐου 1886 οργανώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά έκαναν μαζικές διαδηλώσεις για το 8ωρο και άλλα αιτήματα (περισσότερα εδώ)

Στις 20 Ιουλίου του 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς κατέληξε σε μια απόφαση που σφράγισε την ιστορία του εργατικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. "Σκοπός μας - έλεγε η απόφαση- είναι να οργανωθεί μια μεγαλειώδης διαδήλωση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις, την ίδια συμφωνημένη ημέρα, οι εργάτες να απαιτήσουν απ' τις δημόσιες αρχές να μειώσουν με νόμο την εργάσιμη ημέρα στις οκτώ ώρες και να εφαρμόσουν στην πράξη τις υπόλοιπες αποφάσεις του Συνεδρίου του Παρισιού. Έχοντας υπόψη το γεγονός ότι μια παρόμοια διαδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί για την 1η Μαΐου 1890 από την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας στο Συνέδριό της, το οποίο συνήλθε στο Σαιντ Λούις τον Δεκέμβριο του 1888, η ημερομηνία αυτή υιοθετείται και για την διεθνή διαδήλωση. Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την διαδήλωση αυτή σύμφωνα με τις συνθήκες που τους έχουν επιβληθεί απ' την συγκεκριμένη κατάσταση κάθε χώρας». Έτσι γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά. Όμως δε γεννήθηκε τυχαία, ούτε αυθαίρετα επιλέχθηκε η 1η Μάη κάθε έτους να είναι η μέρα όπου η εργατική τάξη σε όλο τον πλανήτη θα απεργεί και θα διεκδικεί μαχητικά την ικανοποίηση των αιτημάτων της. Λίγα χρόνια πριν το συνέδριο του Παρισιού, η εργατική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών σφράγιζε ανεξίτηλα την Πρωτομαγιά με τα χρώματα της ταξικής πάλης που διεξάγει το προλεταριάτο κατά των εργοδοτών".

Η πρώτη ημέρα της διεθνούς αλληλεγγύης των εργαζομένων ήταν το 1890 στην Αυστροουγγαρία, Βέλγιο, Δανία, Γερμανία, Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Νορβηγία, η Σουηδία και ορισμένες άλλες χώρες.

Στη Ρωσική Αυτοκρατορία την 1η Μαΐου έγινε εκδήλωση για πρώτη φορά το 1890 και ονομάστηκε "Ημέρα της διεθνούς αλληλεγγύης των εργαζομένων." Την επόμενη χρονιά στην Αγία Πετρούπολη, έγινε η πρώτη απεργία των εργαζομένων στο δήμο. Από το 1987 ο εορτασμός της πρωτομαγιάς είχε πολιτικό χαρακτήρα και συνοδευόταν από μαζικές διαδηλώσεις. Το 1917, η 1η Μαΐου, γιορτάστηκε για πρώτη φορά ανοιχτά. Το 1918 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πρωτομαγιάτικη παρέλαση του Κόκκινου Στρατού.
Στη Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) η πρωτομαγιά ήταν πραγματική αργία για τους εργαζόμενους και λάμβαναν δύο μέρες άδεια. Με τον καιρό, με τις διακοπές, η πρωτομαγιά είχε χάσει τον πολιτικό της χαρακτήρα. Την 1η Μαΐου 1990 η ΕΣΣΔ και η ηγεσία του κόμματος συμμετείχε για τελευταία φορά σε πρωτομαγιάτικη εκδήλωση. Από το 1992, οι διακοπές της πρωτομαγιάς ονομάζονται γιορτή της άνοιξης και της Εργασίας!!
Και τις δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ η πρωτομαγιά είναι διαφορετική: Στο Καζακστάν, η 1η Μαΐου εορτάζεται ως Ημέρα της Ενότητας των Λαών του Καζακστάν. Στην Ουκρανία οι κομμουνιστές παρελαύνουν στις πλατείες και όλος ο άλλος λαός ξεχύνεται στα δάση και τις ψησταριές.
Στην Αγγλία το 1977, με κυβέρνηση εργατικών, η πρωτομαγιά έγινε αργία. Τότε έγραψαν οι The Times του Λονδίνο «Καλά, περιμένετε, σύντομα θα έχουμε σοσιαλισμό».

Είναι φανερό ότι σε όλα τα κράτη η πρωτομαγιά είναι ημέρα αργίας. Για τους ανθρώπους σε άλλους είναι ημέρα τιμής για τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για να προασπίσουν, όχι μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά και το συμφέρον όλων των άλλων εργαζομένων, ενώ σε άλλους είναι ημέρα γιορτινής αργίας.

Σήμερα είδα στα κανάλια της τηλεόρασης την κ. Λιάνα Κανέλλη, Βουλευτή του ΚΚΕ. Είπε η σημερινή ημέρα είναι ημέρα απεργίας και όχι αργίας. Σε αυτή την απεργία θα γίνει παρακράτηση του ημερομισθίου του εργαζόμενου που απεργεί; Φανταστείτε να γινόταν ένα δημοψήφισμα, αν οι εργαζόμενοι προτιμούσαν αργία ή απεργία, τι αποτέλεσμα θα έβγαινε. Και μια και μιλάμε για το δικαίωμα της απεργίας, στην τότε Σοβιετική Ένωση (και ειδικά επί Στάλιν), βγήκε κανείς να πει ότι η πρωτομαγιά είναι απεργία δεν είναι αργία;

Μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στην πλατεία Συντάγματος, η άλλη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ). Οι γνήσιοι αγωνιστές. Η συνδικαλιστική έκφραση του ΚΚΕ. Οι συνδικαλιστές που ζητούν βασικό μισθό 1200 € για τους εργαζόμενους. Οι συνδικαλιστές που καλούν τους εργαζόμενους να απεργήσουν ενάντια στους εργοδότες που δεν αμείβουν ικανοποιητικά τους εργάτες. Μπράβο τους. Έχω μια απορία. Ποιος είναι ο βασικός μισθός του εργαζόμενου στην «Τυποεκδοτική» (επιχείρηση του ΚΚΕ); Έχει γίνει ποτέ εκεί απεργία; Θα μου μείνει όπως φαίνεται η απορία.

Και μια άλλη απορία. Το ΠΑΜΕ θα καταθέσει στεφάνι στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου την πρωτομαγιά του 1944 εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς 200 Έλληνες. Σωστή ενέργεια για να τιμήσει αυτούς που αγωνίστηκαν για τον τόπο τους.
Στο πολυτεχνείο γιατί θα καταθέσουν στεφάνι. Συνέβη εκεί τίποτα που να σχετίζεται με την πρωτομαγιά; Με αγώνες των εργατών; Φοιτητική εξέγερση ήταν. Προσπαθούν με την κατάθεση στεφάνου, σε χώρο που έγιναν αντιδικτατορικές εκδηλώσεις από το λαό, όπου το ΚΚΕ είχε μειωμένη συμμετοχή ( 4η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, 1976,βλέπε εδώ), να καπηλευτούν τη σημειολογία του χώρου;

Ο λαός έχει το δίλημμα. Διακοπές ή αγώνες. Ας όψεται το τριήμερο και ο καλός καιρός. Όταν υπάρξει πρόβλημα εργασίας, τότε όλοι θυμόμαστε το συνδικαλισμό, τους συνδικαλιστές. Αλλά ποιοι είναι αυτοί; Τους γνωρίζουμε όλοι (τουλάχιστον τους πιο πολλούς). Οι πιο πολλοί βολεύονται με το συνδικαλισμό, οι συνδικαλιστικές άδειες φθάνουν και τις 15 μέρες το μήνα, μερικοί έχουν και έξτρα συνταξιοδοτικό ταμείο, βολεύουν σε θέσεις συγγενείς και φίλους, κάνουν την κατάλληλη υποδομή να γίνουν δήμαρχοι ή βουλευτές. Για να επιβιώσουν συνδικαλιστικά πρέπει να είναι ενταγμένοι οργανικά σε κόμμα. Αυτό τους προωθεί. Και όταν μπει το δίλημμα κόμμα ή συνάδελφοι, συνήθως διαλέγουν το κόμμα. Για το καλό των εργαζομένων φυσικά. Αλλιώς το συνδικαλιστικό τους μέλλον τελειώνει. Πολλοί λίγοι είναι οι ακηδεμόνευτοι συνδικαλιστές.

Μοναδική ίσως περίπτωση ακηδεμόνευτου ο Δήμαρχός μας. Δήλωσε ακηδεμόνευτος και ζητάει τώρα την κηδεμονία από το ΠΑΣΟΚ. Βλέπει σύννεφα στον ορίζοντα;

(*)Η Maillé είναι μια πόλη που στις 25 Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί στρατιώτες σκότωσαν 125 κατοίκους σε αντίποινα. Κάτι αντίστοιχο με τα Καλάβρυτα.