Ευσεβείς Χριστιανοί

Παρατηρώ τα φωτορεπορτάζ των εφημερίδων για τις πανηγύρεις ναών. Όλοι παρόντες, Υπουργοί, Υφυπουργοί, βουλευτές , δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, πολιτευτές και των δύο φύλων. Οι πιο πολλοί έξω από την εκκλησία, μέχρι να βγει η εικόνα. Μετά παίρνουν όλοι θέση πίσω της. Για την πομπή, για τις φωτογραφίες.

Δε χρειάζονται να σας δείξω φωτογραφίες, φωτογραφίες δημοσιεύονται σε όλες τις τοπικές εφημερίδες. Να είναι οι πολιτευόμενοι στην επικαιρότητα, να τους θυμάται ο κόσμος όταν πάει στην κάλπη.

Αναρωτιέμαι. Πόσοι από αυτούς πηγαίνουν στην εκκλησία, όταν δεν κάνουν δημόσιες σχέσεις. Η υποκρισία σε όλο τους το μεγαλείο. Με τους υποκριτές να φωτογραφίζονται.

Αυτό μου θύμισε κάτι της δεκαετίας του 60. Πολιτευτής και κάποια εποχή και βουλευτής της ΕΡΕ. Κυνήγαγε τις φωτογραφίες με τα μεγάλα ονόματα της πολιτικής, μέχρι που τον πήραν χαμπάρι και τον απομάκρυναν ευγενικά. Τότε άλλαξε το σύστημα. Πήγαινε στο πρώτο νεκροταφείο, καθότι υποψήφιος στην Α΄περιφέρεια Αθηνών, και μετά την κηδεία πλησίαζε τη χήρα με λυπημένο ύφος και έλεγε: "Αναγνωστόπουλος, πολιτευτής, φίλος του νεκρού". Έτσι ο "φίλος του νεκρού" κατάφερνε και μάζευε ψήφους. Κάποια φορά μπήκε στο νεκροταφείο βιαστικά, είδε πολύ κόσμο μαζεμένο, γνωστές φάτσες, τη χήρα με πλαιρέζες, την πλησιάζει και τότε ακούγεται μια φωνή: " ποιός ηλίθιος μπήκε στο πλάνο". Η φωνή ήταν από το σκηνοθέτη. Ο "φίλος του νεκρού" δεν κατάλαβε ότι γύριζαν κινηματογραφική ταινία.

Μετά ήρθε η χούντα. Τέλειωσαν και οι εκλογές, τέλειωσαν και οι πολιτευτές. Το ρόλο τους ανέλαβαν άλλοι καραγκιόζηδες. Μετά από λίγα χρόνια και ο πολιτευτής Αναγνωστόπουλος πήγε να βρει τους φίλους του.

Σήμερα 40 χρόνια μετά οι πολιτευτές παραμένουν ίδιοι. Παρευρίσκονται σε λιτανείες, σε κηδείες και μνημόσυνα, στις πρωτοχρονιάτικες πίτες, στους αποκριάτικους χωρούς. Μασκαράδες. Ο κόσμος της υποκρισίας. Ο καθρέφτης μας.