Η καινούργια σχολική χρονιά άρχισε

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες οι ίδιες εικόνες. Αλλού ελλείψεις σε κτίρια και εκπαιδευτικούς, αλλού έλλειψη μαθητών με αποτέλεσμα να μη μπορούν να συμπληρωθούν τάξεις, με εκπαιδευτικούς που διασκορπίζονται σε περισσότερα σχολεία. Ο αγιασμός με τους υπουργούς και τους πολιτικούς, με τους τοπικούς παράγοντες που αναδεικνύουν τα προβλήματα της εκπαίδευσης. Εικόνες του παρελθόντος, του παρόντος και πιθανόν του μέλλοντος.

Μέσα σε όλα αυτά γράφονται και άρθρα για την εκπαίδευση. Με γνώμονα τους σκοπούς του συγγραφέα, τις εμπειρίες του από την εκπαίδευση.

Στον τοπικό τύπο δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με τίτλο «Καλή σχολική χρονιά». Εκεί η συγγραφέας του άρθρου, εκπαιδευτικός όπως δηλώνει, αναφέρει τους, κατά τη γνώμη της, στόχους της εκπαίδευσης:

«Για μια ακόμη χρονιά η εκπαίδευση έχει στόχο να βοηθήσει στην διαμόρφωση του αυριανού «απασχολήσιμου» και προπάντος να ελέγξει τη σκέψη και τη δράση του αυριανού εργατικού δυναμικού που υπάρχει, ζει και μαθαίνει για τις επιχειρήσεις».

Χρόνια στην εκπαίδευση, δεν είχα ανακαλύψει , ότι είναι δομημένη να ελέγξει τη σκέψη και τη δράση του αυριανού εργατικού δυναμικού. Αυτό δεν είναι ένα τσιτάτο του Μαρξ ή του Λένιν, είναι διαπίστωση των εδώ ερμηνευτών τους. Τελικά στην κοινωνία υπάρχει μόνο εργατικό δυναμικό; Δεν υπάρχουν επιχειρηματίες, έμποροι, διανοούμενοι; Είναι όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται την εργατική τάξη; Η Τυποεκδοτική, η επιχείρηση του κόμματος, είναι και αυτή μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη;