Έχουν χάσει οι λέξεις το νόημά τους

Στις 3/10/2007 το μεσημέρι έγινε ένοπλη ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο Γκύζη. Ο ληστής μετά την έξοδό του από την Τράπεζα συνελήφθη. Έφερε δύο όπλα και χειροβομβίδα. Στον τύπο δε δημοσιεύθηκε το όνομα του ληστή. Την επομένη σε blog αναφέρθηκε ότι ήταν γιός γνωστού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι εκεί. Αργότερα ανακοινώθηκε το όνομά του. Γιώργος Βούτσης, 23 ετών. Οι πληροφορίες που διέρρευσαν τον έφεραν ως αντιεξουσιαστή.

Είναι τραγικό να είσαι πατέρας και να έχεις το παιδί σου κατηγορούμενο για ένοπλη ληστεία. Πολύ περισσότερο όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο και μάλιστα υψηλόβαθμο στέλεχος πολιτικού κόμματος. Ο άτυχος πατέρας είναι ο Ν. Βούτσης, στέλεχος του Συνασπισμού της Αριστεράς , των Κινημάτων και της Οικολογίας.

Από τότε πολλές συγκεντρώσει έγιναν για την αποφυλάκιση του «παιδιού». Πολλά αυτοκίνητα κάηκαν για πάρτη του. Και άλλα πολλά.

Την επόμενη της ληστείας ο πρόεδρος μίλησε:
Αλαβάνος: «Πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος»

Ο Συνασπισμός καταδικάζει κάθε εκδήλωση βίας από όποιον κι αν προέρχεται, δήλωσε ο πρόεδρος του κόμματος, Αλέκος Αλαβάνος, με αφορμή τις πληροφορίες ότι ο 23χρονος αντεξουσιαστής που συνελήφθη για τη ληστεία στου Γκύζη , είναι γιος ηγετικού στελέχους του Συνασπισμού

Αφού ευχαρίστησε τα ΜΜΕ, διότι –όπως σημείωσε- με ελάχιστες εξαιρέσεις, αντιμετώπισαν με σοβαρότητα το θέμα της σύλληψης του νεαρού, ο κ. Αλαβάνος παρατήρησε πως πολιτικά δεν υπάρχει διάσταση οικογενειακής και συλλογικής ευθύνης για τον ΣΥΝ

«Ίσως είναι πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από το να είσαι ηγέτης ή ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος. Και από δω και πέρα κανείς πρέπει να σκεφτεί γιατί μόνον ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω», κατέληξε στις δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΥΝ.
Αυτά είπε ο Αλέκος τότε.

Τα MME αντιμετώπισαν με σοβαρότητα το θέμα της σύλληψης του νεαρού, δηλ. το έκαναν γαργάρα κατά το κοινώς λεγόμενο.
Ο ΣΥΝ καταδικάζει κάθε εκδήλωση βίας. Έτσι τη λέμε τώρα τις ληστείες τραπεζών;

Χτες άρχισε η δίκη του αντιεξουσιαστή.
Ο Νίκος Βούτσης, πατέρας του, καταθέτοντας στο δικαστήριο είπε:
«Δεν εγκρίνω, αλλά σέβομαι τις επιλογές του παιδιού μου και προσπαθώ να τις ερμηνεύσω»
«Υπάρχει το στοιχείο επιρροής από την οικογένεια. Επιρροής που αισθάνομαι ότι έχω και εγώ την ευθύνη που δεν ήταν τόσο βαθιά ώστε να αποτρέψει αυτή την οριακή επιλογή που έκανε»

Στο διά ταύτα της κατάθεσής του ο συντετριμμένος Νίκος Βούτσης ζήτησε από το δικαστήριο να υπάρξει μια δίκαιη κρίση ώστε να είναι το συντομότερο δυνατό ο Γιώργος ξανά στην οικογένειά του και τους φίλους του, και εγγυήθηκε ότι με το διάλογο θα τα τακτοποιήσει όλα με το παιδί του, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους πράξεις. Διευκρινίζοντας ωστόσο ότι δεν θα ζητήσει ποτέ από τον γιο του να πάψει να έχει ανησυχίες και να βλέπει καθισμένος σε ένα καναπέ τηλεόραση... ή να «είναι yes man»...

Ως πολίτης θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Βούτση. Οι καθημερινές ληστείες, μερικές από τις οποίες είναι μετά φόνου οριακές επιλογές είναι;
Η εγγύηση ότι με το διάλογο θα τα τακτοποιήσει όλα με το παιδί του. Τι θα πεί σε ένα νέο 24 ετών. Παιδί μου μην ξανακάνεις πάλι ληστείες. Διευκρινίζει ακόμα ότι δε θα ζητήσει από το γιό του να πάψει να έχει ανησυχίες. Δε θα βλέπει το παιδί καθησμένο στην τηλεόραση να βλέπει την Αθήνα να καίγεται, θα βλέπει το παιδί του στην θόνη της τηλεόρασης να καίει την Αθήνα. Θα είναι ένα από εκείνα τα παιδιά με τις κουκούλες. Τα παιδια που η καταστροφική τους μανία χαρακτηρίζεται οριακή επιλογή.

Δεν είναι απίθανο σε μια οικογένεια το παιδί της, λόγω οικογενιακών και κοινωνικών συνθηκών, να φθάσει σε ακραίες πράξεις. Τότε η οικογένεια οφείλει να καταδικάσει αυτές τις πράξεις. Αν είναι πολιτικό πρόσωπο για ένα παραπάνω λόγο πρέπει να καταδικάσει τις πράξεις αυτές και να αποχωρήσει από την πολιτική. Γιατί αν δεν μπορεί να διαπαιδαγωγίσει κανεις το σπίτι του, διαμορφώνοντας σωστούς ανθρώπους, πως θα αλλάξει την κοινωνία;

Ο κ. Βούτσης, δεν παραιτήθηκε από τον ΣΥΝ. Προσπάθησε στο διαστήριο να εξηγήσει την «οριακή επιλογή» του γιου του, την οποία έκανε «σε όρια που υπερβαίνουν την κλίμακα αξιών» που έχει θέσει ο πατέρας του ως άνθρωπος.

Δηλαδή η κλίμακα αξιών είναι να καις την τράπεζα και οριακή επιλογή να τη ληστεύεις.
Είναι μια προοδευτική, μια αριστερή αντίληψη που δύσκολα τη χωνεύω.