Προ καιρού είχα γράψει ένα κείμενο για το Σωτήρη Πέτρουλα. Είπα τι ενδιαφέρει τον κόσμο ο Πέτρουλας τώρα και δεν το δημοσίευσα. Φαίνεται όμως η αναφορά στο όνομά του της κομματικής αριστεράς, της κάθε κομματικής αριστεράς γίνεται για έναν αγωνιστή που καμμία σχέση δεν έχει με αυτούς που καπηλεύονται το όνομά του και τον θάνατό του. Έτσι έρχομαι στον πειρασμό να το δημοσιεύσω τώρα. Ίσως είναι μια ευκαιρία για την νέα γενιά να ακούσει και μια ζωντανή μαρτυρία.
Σωτήρης Πέτρουλας
Την Πέμπτη 19/3/2009 διαβάζαμε με ένα φίλο μου την εφημερίδα «Νέοι Στόχοι». Στη στήλη των Ραντάρ υπήρχε ένα λογοπαίγνιο για μια πινακίδα δρόμου που έγραφε ΠΕΤΡΟΥΛΑ Σ. Στο σχόλιο έλεγε η δικαίωση της Πετρούλας. Της γνωστής που λέει που φυσάει ο άνεμος μετά το δελτίο του ΣΤΑΡ.
Στη συνέχεια το σχόλιο λέει: Πλάκα κάναμε. Ο δρόμος υποτίθεται ότι ανήκει στον αγωνιστή της Δημοκρατίας Σωτήρη Πέτρουλα. Εκεί ο φίλος άρχισε μια συζήτηση για την τιμή που γίνεται σε αγωνιστές, από ποιους, πότε και για ποιο λόγο. Άρχισε να λέει μια ιστορία που μαγνητοφώνησα στο κινητό μου. Την απομαγνητοφώνησα και τη μεταφέρω:
"Το 1964, ως γραμματέας της οργάνωσης της Φυσικομαθηματικής του Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετείχα στην οργάνωση της ΕΔΑ, στη Σπουδάζουσα. Ήταν το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο της σπουδάζουσας νεολαίας. Μέλη την εποχή του 1964 ήταν ο Γιάννης ο Μπανιάς, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Μάκης Παπούλιας, ο Νίκος Κιάος, ο Λευτέρης ο Τσίλογλου, ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Φυτράκης και άλλοι που τώρα δε θυμάμαι το όνομά τους. Καθοδήγηση από τα ανώτερα όργανα ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μανώλης Γλέζος. Γραμματέας της νεολαίας , αν θυμάμαι καλά, ήταν ο Τάκης Μπενάς. Τη γραμμή του ΚΚΕ, έφερνε στη σπουδάζουσα ο Κύρκος και ο Γλέζος. Εκεί υπήρχαν αντιρρήσεις για τη γραμμή, κυρίως για την γραμμή του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα και τη γραμμή που εξέφραζε το εκτός Ελλάδος ΚΚΕ, που ήταν φερέφωνο της ΕΣΣΔ. Κύριοι αντιρρησίες ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο κολλητός του Μάκης Παπούλιας και μερικοί άλλοι.
Στα πλαίσια των ανοιγμάτων που έκανε η ΕΔΑ προς το Κέντρο ήταν η δημιουργία της Νεολαίας Λαμπράκη. Η Νεολαία Λαμπράκη προήλθε από τη συγχώνευση της Νεολαίας της ΕΔΑ και της Δημοκρατικής Κίνησης Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης (ΔΚΝΓΛ). Πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη εκλέχθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης, που με τα τραγούδια του είχε γίνει σημαία της αντίστασης κατά της δεξιάς του τότε αρχηγού της ΕΡΕ Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην ενοποίηση της ΕΔΑ με την ΔΚΝΓΛ αντιτάχθηκε σχεδόν όλη η σπουδάζουσα. Τότε άλλοι αποχώρησαν από τη νεολαία και άλλοι διαγράφτηκαν, γιατί είχαν τάσεις που ήταν εκτός γραμμής. Το 1965 η ηγεσία των Λαμπράκηδων διέγραψε την Μάκη Παπούλια για σχέσεις με τροτσκιστές!! Ο Σωτήρης Πέτρουλας τη γλύτωσε με «επίπληξη βαρείας μομφής». Λίγο μετά και πριν το θάνατό του διέγραψαν και αυτόν.
Τα Ιουλιανά είναι λίγο πολύ γνωστά. Μετά τις 15 Ιουλίου σχεδόν κάθε μέρα γινόταν ένα συλλαλητήριο κατά του Βασιλιά και των αποστατών. Στις 21 Ιουλίου ξεκίνησε μια πορεία για τη Βουλή μέσω της οδού Σταδίου. Η Αστυνομία δεν επέτρεψε να φθάσει η πορεία έξω από τη Βουλή. Εμείς ανεβαίναμε τη Σταδίου και βρισκόμαστε στο ύψος της Χρήστου Λαδά, ο Πέτρουλας, ο Παπούλιας και μερικοί άλλοι από την τέως σπουδάζουσα. Ήμουνα πίσω από ένα περίπτερο στη σταδίου. Ο Σωτήρης εκείνη τη στιγμή ήταν μπροστά από το περίπτερο προς το μέρος της Πλατείας Συντάγματος. Ένα δακρυγόνο, που ρίχτηκε από την πλευρά της αστυνομίας, χτύπησε στο κεφάλι τον Σωτήρη. Τον μετέφεραν σε νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Έπειτα ήρθε η ώρα της αριστεράς. Αυτόν που πριν λίγο καιρό είχε διαγράψει από τις τάξεις της τον έκανε σημαία. Τον έκανε σύμβολο. Ο Θεοδωράκης, πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη, που διέγραψε τον Πέτρουλα από τις τάξεις της, τον έκανε τραγούδι.
Ο θάνατος του Σωτήρη Πέτρουλα δεν ήταν ηρωικός θάνατος. Ήταν ένας τυχαίος θάνατος. Ένας θάνατος που θα μπορούσε να συμβεί σε εμένα που ήμουνα λίγα μέτρα πιο πέρα, σε ένα που πήγε στην «ειρηνική» πορεία για να καταγγείλει τις πολιτικές αθλιότητες εκείνης της εποχής, σε ένα που πέρναγε τυχαία από εκείνο το σημείο.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας ήταν ένας αγωνιστής γιατί πίστευε σε αρχές, δε συμβιβάστηκε να πάρει κομματικά αξιώματα ή πολιτικές θέσεις. Ήταν, όπως ο Μάκης ο Παπούλιας και τόσοι άλλοι ανώνυμοι σήμερα, μακριά από τα κομματικά όργανα, τις έμμισθες κομματικές θέσεις και την πολιτική σκηνή. Είμαστε όλοι μπροστά, μέσα στην κοινωνία, τρώγαμε το ξύλο, για να μπορούν κάποιοι να εφαρμόζουν την πολιτική που καθόριζαν οι έξω. Όλοι αυτοί, η γενιά του 60, αγωνίστηκαν και έβαλαν ένα πετραδάκι σ΄αυτό που σήμερα λέμε Δημοκρατική κοινωνία."
Είπε και άλλα που δεν έχει σημασία να τα αναφέρω.
Γεγονός είναι ένα. Η «αριστερά» θέλει νεκρούς να τους κάνει σύμβολα. Θέλει «ηρωικούς» νεκρούς, όπως τον Πέτρουλα, τον Τεμπονέρα, που σκοτώθηκε από κτύπημα οπαδού της δεξιάς σε κατάληψη σχολείου, τον Γρηγορόπουλο, που τυχαία τον βρήκε η σφαίρα, τους ηρωικούς νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ένα Τούρκο φακίρη, μια Νορβηγίδα τουρίστρια, ένα παιδάκι 6 ετών που σκοτώθηκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του από αδέσποτη σφαίρα, ένα άτυχο που σκοτώθηκε στο Ίλιο από αδέσποτη. Αυτούς που τα ονόματά τους εκφωνούνται ως «ηρωικοί νεκροί» κάθε χρόνο στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Έτσι γράφεται η ιστορία από κάποιους. Για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό που σήκωσε τη σημαία της επανάστασης του 1821 στην Αγία Λαύρα!!. Άσχετα αν η επανάσταση είχε αρχίσει στην Καλαμάτα δυό μέρες πριν. Άσχετα αν δεν υπήρξε το γεγονός ποτέ, αφού ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κρυβόταν στα Μεζερά (Αίγιο) και την 25η Μαρτίου φέρεται να είναι στην Πάτρα.
Αλλά για το πώς γράφεται η ιστορία είναι μια άλλη «ιστορία», που κάποια στιγμή θα σχολιαστεί και με την ευκαιρία με την έκθεση για την γενοκτονία των ποντίων και γενικά με τις γενοκτονίες.
Διονύσιος Σολωμός: "Εθνικό είναι το αληθές"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου