Η φωνή του Πολυτεχνείου!!

Ο ορισμός των υπουργών και των υφυπουργών είναι ένα γεγονός που πάντοτε δημιουργεί θέματα για συζήτηση. Είναι όπως ο προπονητής μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που επιλέγει από τους παίκτες που έχει και κατεβάζει την ομάδα στο γήπεδο. Άλλοι παίκτες θεωρούν ότι άλλη θέση θα τους ταίριαζε, οι φίλαθλοι έχουν τις δικές τους απόψεις. Την ευθύνη έχει όμως ο προπονητής. Από αυτόν ζητούνται οι ευθύνες για τη απόδοση της ομάδας. Και αν η ομάδα βρίσκεται πίσω στη βαθμολογία συνήθως αλλάζουν προπονητή.

Ο πρωθυπουργός έχει την ευθύνη του ορισμού των υπουργών, υφυπουργών και συνεργατών του. Καθένας που προσκαλείται να συμμετέχει σε κυβερνητικό σχήμα μπορεί να δεχθεί την πρόταση ή να την απορρίψει με όποια αιτιολογία. Από τη στιγμή όμως που η αιτιολογία δημοσιοποιείται, τότε έχουμε δικαίωμα ως πολίτες να κάνουμε τα σχόλιά μας.


Δημοσιεύτηκε στα blogs συνέντευξη της κ. Δαμανάκη σε τηλεοπτικά παράθυρα ο λόγος απόρριψης της συμμετοχής της στην κυβέρνηση ως υφυπουργού στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη(Δημοσίας Τάξεως).

Αν είναι αλήθεια ότι είπε "Η φωνή του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να είναι υφυπουργός Χωροφυλακής", τότε χρειάζεται σχολιασμός.




Θυμάμαι ακόμα τη φωνή της Δαμανάκη: "Εδώ Πουλυτεχνείο, εδώ Πουλυτεχνείο..". Ξέρω όμως ότι και άλλοι μίλησαν στο σταθμό του Πολυτεχνείου, ο Παπαχρήστος, η Μοροπούλου. Οι εκφωνητές στο σταθμό του Πολυτεχνείου δεν ήταν προσωπικό τους επίτευγμα λόγω γνώσεων και ικανοτήτων. Αγαθή τύχη τους έφερε εκεί, όπως και άλλους που κατασκεύασαν το σταθμό.

Οι επώνυμοι της γενιάς του Πολυτεχνείου καρπώθηκαν τους αγώνες και το αίμα των ανώνυμων πρωταγωνιστών. Τα πολιτικά κόμματα ήθελαν άτομα με επίχρισμα αγώνων να τα κάνουν σημαία. Και τα έκαναν. Ένα από αυτά ήταν η Μαρία Δαμανάκη.

Δε θέλω να συνεχίσω το σχόλιο, παραπέμπω σε πολιτικό βιογραφικό της Μαρίας Δαμανάκη στο περιοδικό «Κ», Καθημερινή, Κυριακή 08.02.2006 (εδώ)

Ένα τελευταίο νομίζω θα πρέπει κάποτε η κοινωνία να πει για τις απαιτήσεις της "Γενιάς του Πολυτεχνείου". Δώσαμε, δώσαμε!!